ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ - ΠΡΕΒΕΖΑ

                                   ΜΥΘΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ

Κυρία Χαραλάμπους            

Στο φύλλο της   7-11-08 ο δημοσιογράφος της εφημερίδας σας κος Γ. Αλβέρτης        ενημερώνοντας τους αναγνώστες για την τηλεοπτική σειρά , που γυρίζονταν και στην Σύρο , για την ζωή του ποιητή Κ. Καρυωτάκη, ανέφερε πως αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα από αηδία για την πόλη αυτή.

            Επειδή νομίζω πως ψάχνοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες αναφορικά με τη ζωή του Καρυωτάκη, εντελώς αβασάνιστα υιοθέτησε μία απ’ τις εκδοχές , που κυκλοφορούν για τα αίτια της αυτοκτονίας του, κάτι που δεν συνάδει με την δημοσιογραφική δεοντολογία, που σημαίνει έρευνα και διασταύρωση των πληροφοριών κι όχι δημοσίευση της πιο εύπεπτης εκδοχής, αδικεί δε και την ποιότητα της εφημερίδας σας που φιλοξένησε το άρθρο , έκρινα πως θα ‘πρεπε να παραθέσω, προς ενημέρωση των αναγνωστών σας και μια άλλη πλευρά  για τα αίτια της αυτοχειρίας του.

            Ο λόγος που με παρακίνησε να γράψω αυτό το κείμενο , δεν είναι πως θίχτηκα ως κάτοικος της Πρέβεζας, ούτε για την λεγόμενη αποκατάσταση της αλήθειας – την πραγματική μόνο ο ίδιος την γνώριζε- αλλά επειδή έχουν κατά καιρούς διενεργηθεί αρκετές επιστημονικές και καλλιτεχνικές ημερίδες, στην Πρέβεζα , για τον ποιητή κι έχουν ακουστεί κι άλλες πτυχές για την ζωή του , το έργο του και τον θάνατό του, όχι τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό.

            Η πιο πρόσφατη έγινε τον περασμένο Νοέμβρη για τα 70 χρόνια απ’ τον θάνατό του, το δε καλοκαίρι γνωστοί έλληνες ζωγράφοι , κλήθηκαν απ’ τον δήμο Πρέβεζας, να φιλοτεχνήσουν ένα έργο ο καθένας, εμπνευσμένο απ’ το ποίημα ‘Πρέβεζα’, τα οποία αφού εκτέθηκαν στην παραλία της πόλης όλο το καλοκαίρι, διενεργήθηκε και δημόσια συζήτηση μπροστά απ’ το δικαστικό μέγαρο.

            Σ’ αυτές τις ημερίδες ακούστηκαν τα εξής:

            Στον ψυχισμό του ποιητή , που τον ώθησε στην αυτοχειρία, δεν ήταν ή πόλη της Πρέβεζας , που καθόρισε την τύχη του, σ’ αυτήν άλλωστε έζησε μόνο ένα μήνα περίπου. 

            Μπορεί στο ποίημα ‘Πρέβεζα’ να καταγράφεται η μικρότητα μιας μικρής επαρχιακής πόλης, αλλά αυτή η πόλη δεν διέφερε από άλλες του ιδίου μεγέθους ελληνικές πόλεις. Ίσα- ίσα ήταν παραλιακή και όντας το επίνειο της Ηπείρου , εκείνη την εποχή, είχε εκτός από ακτοπλοϊκή και εμπορική σύνδεση  με χώρες του εξωτερικού, δίνοντας την δυνατότητα στους κατοίκους της να μην είναι απομονωμένοι , όπως άλλοι σε πόλεις της ενδοχώρας και να έχουν διάφορα ενδιαφέροντα , καθώς και καλλιτεχνικά, εξ ου και η φιλαρμονική του ποιήματος , απ’ την οποία ξεπήδησε ο γνωστός της δισκογραφίας Μίνως Μάτσας.

            Επίσης δεν είναι τυχαίο πώς ο Ελευθ. Βενιζέλος επέλεξε την Πρέβεζα να γίνει βουλευτής του κοινοβουλίου το 1923, πέντε χρόνια νωρίτερα.

            Η Πρέβεζα  έτυχε να είναι η τελευταία πόλη που έζησε τον τελευταίο του μήνα και είχαν συσσωρευτεί πάνω του , σαν χιονοστιβάδα, πολύ σημαντικά γεγονότα και που τον επηρέασαν τελικά στην τελευταία του και μοιραία απόφαση.

            Έχει καυτηριάσει την κρατική μηχανή , δεν μπορεί να δεχτεί την γραφειοκρατία της  - χαρακτηριστικό το πεζό ‘Κάθαρσις’ – και διώκεται με συνεχείς μεταθέσεις, Θεσσαλονίκη, Σύρος, Άρτα, Αθήνα, Πάτρα και Πρέβεζα.

            Έχει υπάρξει ο έρωτάς του με την Πολυδούρη , την οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω της αρρώστιας του.

            Και τέλος , σύμφωνα με τον καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Σαββίδη, ο οποίος διέθετε το μεγαλύτερο αρχείο για τους νεοέλληνες λογοτέχνες, ερχόμενος σ’ επαφή με τους φίλους και συγγενείς του ποιητή , αποκάλυψε ότι ο Καρυωτάκης ήταν συφιλιδικός και μάλιστα ο αδελφός του Θανάσης, θεωρούσε ότι η ασθένειά του συνιστούσε προσβολή για την οικογένεια.

            Ο Γιώργος Μακρίδης, στην μελέτη του για τον Καρυωτάκη, διατυπώνει την άποψη πως ο ποιητής αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα, φοβούμενος να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, όπως συνέβαινε σ’ όλους τους συφιλιδικούς στο τελευταίο στάδιο της νόσου την περίοδο εκείνη. Θέλοντας , μάλιστα , να ισχυροποιήσει το επιχείρημά του , τονίζει ότι δεν είναι δυνατόν ένας βαριά καταθλιπτικός ασθενής να αστειεύεται στο επιθανάτιο γράμμα του, όπου αναφέρει : Και για ν’ αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους  ξέρουν κολύμπι αν επιχειρήσουνε να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης να δέσουν μια πέτρα στο λαιμό τους. Όλη νύχτα απόψε , επί 10 ώρες εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό , αλλά κάθε τόσο , χωρίς να το καταλάβω πως , το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως , κάποτε, όταν μου δοθή  ευκαιρία , θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

            Για όποιον επίσης έχει επισκεφτεί το μέρος που αυτοκτόνησε ο ποιητής, την Μαργαρώνα, είναι αδιανόητο να σκεφτεί  ότι μπορεί ν’ αυτοκτονήσει κάποιος στο μέρος εκείνο , γιατί αποτελεί μια απ’ τις ομορφότερες και ειδυλλιακότερες γωνιές της πόλης. Πνιγμένη στο πράσινο , δίπλα στη θάλασσα προδιαθέτει τον περαστικό να ζήσει και να χαρεί την ομορφιά  και αρμονία της φύσης .

            Με το παραπάνω κείμενο δεν θα ‘θελα να περάσω  το μήνυμα, πως πιστεύω, ότι η Πρέβεζα είναι η ιδανική πόλη , όπου δεν γίνονται αυτοκτονίες .

Απλώς νομίζω πως τα αρνητικά στοιχεία αυτής της πόλης δεν έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο  και ότι η διαταραγμένη του προσωπικότητα κι η κλονισμένη του υγεία,    ήταν τα κυρίαρχα στην απόφασή του για την αυτοκτονία.

Ίσως η Πρέβεζα να ήταν απλώς η αφορμή .

Πιστεύω επίσης ,πως σκοπός του κ. Αλβέρτη  δεν ήταν άλλος πέρα από  την πληροφόρηση των αναγνωστών σας και αν υπήρξε κάποια ελλιπής παράθεση των αιτιών της αυτοκτονίας του κ. Κ. Καρυωτάκη , δεν ήταν εσκεμμένη από μέρους του.

Μ’ αυτό το σκεπτικό θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύσετε την παρούσα και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

                                                                           Με εκτίμηση

                                                                         Γ. Τσιλιγκίρης

                                                                            Πρέβεζα

Άρθρο δημοσιευθέν

στον "Λόγο των Κυκλάδων"

                                                  Επιτέλους.........βαρεθήκαμε


Την δεκαετία του ΄70 υπήρξαν κάποιοι ‘αφελείς’, που αποφάσισαν να κατοικήσουν μόνιμα στον νεοϊδρυθέντα ‘παραθεριστικό οικισμό Ψαθακίου’, πιστεύοντας πως ο χαρακτήρας και η μορφή του οικισμού θα διατηρηθεί εσαεί , όπου τα παιδιά τους θα μεγάλωναν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό της πόλης, χωρίς πρόσθετο κυκλοφοριακό φόρτο, παρά μόνο των κατοίκων του και με τις αλάνες του κι όπου οι κάτοικοί του θα είχαν κάποιο λόγο για την τύχη του οικισμού τους.
Τα πρώτα σπίτια χτίστηκαν δειλά-δειλά από ανθρώπους που είχαν έρθει από χωριά του νομού κι όπου για αρκετά χρόνια δεν γινόταν κανένα έργο υποδομής κι οι δρόμοι ήταν όλοι χαλικοστρωμένοι.
Στις εκκλήσεις των οικιστών προς τις εκάστοτε δημοτικές αρχές για ασφαλτόστρωση των δρόμων, οι απαντήσεις που παίρνανε ήταν ή ότι για να γίνουν οι δρόμοι πρέπει πρώτα να γίνουν έργα υποδομής, όπως αγωγοί απορροής όμβριων , δίκτυο αποχέτευσης κτλ, ή ότι οι κάτοικοι έχουν συμβατική υποχρέωση από το καταστατικό της ίδρυσης του οικισμού να κάνουν όλα τα έργα υποδομής, ασφαλτοστρώσεις , πλατείες κλπ. με δικά τους έξοδα.
Αυτές οι προφάσεις δεν εμπόδισαν όμως την δημοτική αρχή, παραμονές εκλογών του 1986 να ασφαλτοστρώσει τον κεντρικό δρόμο, χωρίς κανένα έργο υποδομής.
“Παρανόμησε” ?
Κατάλαβε το δίκιο των κατοίκων?
Ή επειδή ήταν παραμονές εκλογών χρειαζόταν τους ψήφους τους, μια και τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι δημότες Πρέβεζας κατοικούσαν στο Ψαθάκι?
Ο εμπαιγμός συνεχιζόταν, οι δημοτικές αρχές αλλάζανε ‘χρώμα’ , οι δρόμοι οι υπόλοιποι εξακολουθούσαν να είναι χαλικοστρωμένοι, οι κοινόχρηστοι χώροι και πλατείες με χώμα, πνιγμένοι στ’ αγριόχορτα, μέχρι που ο τότε νομάρχης κ. Δ. Τσουμάνης ασφαλτόστρωσε όλους τους δρόμους, με χρήματα της νομαρχίας, χωρίς κανείς να τον κατηγορήσει ότι παρανόμησε .
Κι εκεί που το είχαν πάρει απόφαση πλέον οι κάτοικοι του οικισμού, πως δημοτική αρχή να φροντίζει και για τα δικά τους προβλήματα δεν υπάρχει, αν και απέχουν μόλις 3 χιλ. απ’ την Πρέβεζα, έρχεται η δημοτική αρχή επί δημαρχίας του κ. Κ. Παπαγεωργίου και δωρίζει δημοτικό κτήμα με ελιές δίπλα στον οικισμό για ανέγερση σχολών ΤΕΙ.
Απόφαση περιβαλλοντικά και χωροταξικά πέρα για πέρα λανθασμένη. Η έκταση ήταν μέσα σε ένα ενιαίο χώρο ελαιώνα, όπου όλες οι ελιές του κτήματος-πάνω από 20 στρ- κόπηκαν για τα κτίρια, δίπλα υπάρχει η λίμνη Γκαβογιάννη, χώρος φυσικού κάλλους και το κυριότερο μακριά από οδικό και συγκοινωνιακό δίκτυο , χωρίς δυνατότητα επέκτασής τους  π.χ. για  δημιουργία φοιτητικής εστίας ή άλλου τμήματος
Και ξεκίνησε η κατασκευή των κτιρίων πριν 5 χρόνια , χρησιμοποιώντας ο εργολάβος για τα βαριά φορτηγά του , το οδικό δίκτυο του οικισμού, χωρίς να ευαισθητοποιηθεί , ούτε ο ίδιος , αλλά ούτε και ο δήμος να του επιβάλει, να επισκευάσει τους δρόμους που κατέστρεψε.
Στην ταλαιπωρία μας γι’ αυτή την κυκλοφοριακή επιβάρυνση , μας απαντούσαν να κάνουμε υπομονή γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη μελέτη σύνδεσης των ΤΕΙ με τον κεντρικό οδικό άξονα Πρέβεζας- Αγ. Θωμά, που προβλέπει απαλλοτριώσεις τμήματος ιδιοκτησιών και διάνοιξη νέου δρόμου.
Κι ενώ ο καιρός περνούσε και τα κτίρια χτίζονταν κανονικά, νέα διάνοιξη δεν βλέπαμε. Αντιθέτως μέσω του τοπικού τύπου άρχισαν να αλληλοκατηγορούνται δημόσια, δήμος, νομαρχία και διοίκηση ΤΕΙ για το ποιος ευθύνεται για την υλοποίηση της μελέτης σύνδεσης και την καθυστέρηση της  .
Και φτάσαμε στο τώρα.
Τα κτίρια είναι έτοιμα για λειτουργία , δρόμος δεν υπάρχει και μαθαίνουμε πως η δημοτική αρχή μεθοδεύει την εύκολη λύση. Να συνδέσει δηλ. τα ΤΕΙ με τον οικισμό, αγοράζοντας από κάποιον ιδιώτη ένα τμήμα του οικοπέδου του, διοχετεύοντας έτσι όλη την κυκλοφορία τους στον οικισμό μας.
Εκεί δηλ. που τόσα χρόνια, οι εκάστοτε δημοτικές αρχές , αδιαφορούσαν για τα προβλήματα του οικισμού , τώρα ενεργούν εις βάρος του.
Κύριε Νομάρχα, κύριε Δήμαρχε, επειδή εσάς ίσως δεν σας ενδιαφέρει αν θα αλλοιωθεί ή όχι ο χαρακτήρας του οικισμού και πως η ζωή μας και των παιδιών μας θα αλλάξει ριζικά προς το χειρότερο, απ’ τη μια μέρα στην άλλη,
Κύριε πρόεδρε των ΤΕΙ αν ποσώς σας ενδιαφέρει πως τα μηνύματα που δίνετε στους φοιτητές σας , είναι πως κάλλιστα  ένα έργο με προϋπολογισμό 4 εκ. ευρώ -ποιος ξέρει πού έχει φτάσει τώρα- μπορεί να λειτουργήσει και με λύση πρόχειρη , της τελευταίας στιγμής, σε βάρος ενός ολόκληρου οικισμού, αδιαφορώντας για επιπτώσεις , για ευαισθησίες, αρκεί να γίνει η δουλειά σας και επειδή επί 5 χρόνια ολιγωρούσατε και δεν πιέζατε Δήμο, Νομαρχία, Υπουργεία , να δώσουν τις ενδεδειγμένες λύσεις , ξεκινήσατε δε ένα έργο χωρίς να έχετε εξασφαλίσει τις αναγκαίες πιστώσεις για την οδική σύνδεση των σχολών , χωρίς να πιστεύουμε τις φήμες που κυκλοφορούν, πως κατόπιν δικών σας πιέσεων και εκβιαστικών διλημμάτων έγινε η επιλογή της συγκεκριμένης θέσης,
Κύριοι εκπρόσωποι των φοιτητικών συλλόγων, που τώρα κάνετε τα πρώτα σας βήματα στην κοινωνία και διεκδικείτε εδώ και τώρα λύση, αδιαφορώντας αν η πρόχειρη λύση είναι όχι μόνο μη λύση αλλά στρέφεται  και σε βάρος ενός ολόκληρου οικισμού, ενώ θα ‘πρεπε να φροντίσετε για την ανάπτυξη καλών σχέσεων με τους κατοίκους του κι όχι  αντιπαλότητας και να μην χρησιμοποιείστε, έστω άθελά σας, σαν εμπροσθοφυλακή και όργανα της διοίκησης των ΤΕΙ,
να είστε σίγουροι πως εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε την απάθειά σας , την ολιγωρία σας, την προχειρότητά σας, τον ωχαδερφισμό σας, την έλλειψη στοιχειώδους ευαισθησίας ή και την έλλειψη προγραμματισμού στην έγκαιρη υλοποίηση ή διεκδίκηση κονδυλίων και θα μας βρείτε μπροστά σας.
Δεν θα επιτρέψουμε ούτε σ’ ένα λεωφορείο να περάσει μέσα από τον οικισμό, έστω και προσωρινά γιατί ξέρουμε σε ποια χώρα ζούμε και τι σημαίνει ‘προσωρινά’.
Για όλους εμάς , που θα υποστούμε όλη την ταλαιπωρία, μικρή σημασία έχει ποιος φορέας ευθύνεται περισσότερο και ποιος λιγότερο κι αν η ευθύνη της Νομαρχίας ή του Δήμου για εύρεση λύσης όλα αυτά τα χρόνια ήταν η μικρότερη.
Ούτε συμφωνούμε να συνδεθούν , όποτε συνδεθούν, με τον δρόμο προς Αγ. Μηνά αλλά με τον κεντρικό προς Αγ. Θωμά.
Όταν μοχθούμε για την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας , δεν θα σας επιτρέψουμε να μας την υποβαθμίσετε και θα μας βρείτε απέναντί σας.
Αμάν πια ….επιτέλους….βαρεθήκαμε….
Γιώργος Τσιλιγκίρης
Κάτοικος οικισμού ‘Ψαθάκι’