ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΑΓ. ΑΝΤΡΕΑ
Ή ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ;
-Επιτέλους ένα όραμα δεκαετιών των Πρεβεζάνων γίνεται πραγματικότητα
-Επιτέλους θ΄ αποκτήσουμε τον πολυχώρο μας , που τόσο είχαμε ανάγκη.
Είναι άδικο να κάνουμε ουρά για ένα τραπέζι σε κάποιο ταβερνάκι ή στις καφετέριες ή ν' ακυρώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις από έλλειψη αιθουσών .
Μήπως κάπως έτσι σκεφτόταν ο καθηγητής κ. Μπαλαβέλας , που καλούμενος απ' τον δήμαρχο κ. Κλάπα, πρότεινε όπως το κάστρο του Αγ. Ανδρέα γίνει ένας πολυχώρος αντίστοιχος του "Γκάζι" Αθηνών ;
Ας σοβαρευτούμε κι ας σκεφτούμε λογικά κι υπεύθυνα κι ας προβληματιστούμε από τέτοιες ενέργειες , που δυστυχώς έχουν συμβεί και στο παρελθόν στην πόλη μας και τις πληρώνουμε άσχημα, αγανακτώντας.
Κατά την γνώμη μου εγείρονται 2 ζητήματα :
- Επί της διαδικασίας
Γιατί θα πρέπει ο κάθε τρίτος, ασχέτως αν αυτός είναι διαπρεπής επιστήμονας στον τομέα του, ν' αποφασίζει αντ' εμών , που ξέρουμε τις ανάγκες της πόλης και τις ιδιαιτερότητές της κι όχι μέσα από κάποια θεωρητική προσέγγιση ;
Ως επίσης γιατί θα πρέπει ο εκάστοτε δημοτικός άρχοντας , κάνοντας χρήση της εξουσίας που διαθέτει , ν' αποφασίζει ερήμην των δημοτών, αγνοώντας τους ;
Δεν θα' πρεπε ν' ακολουθηθεί η εντελώς αντίθετος διαδικασία ; Δηλ. ν' αποφασίσουμε εμείς, ο Πρεβεζάνικος λαός, για το τι θέλουμε να κάνουμε το κάστρο και κατόπιν να κληθεί ο ειδικός επιστήμονας , να κάνει μελέτη για την υλοποίηση της απόφασης;
Νωπές είναι στη μνήμη μας παρόμοιες αρνητικές εμπειρίες,όπου λήφθηκαν αποφάσεις αφ' υψηλού, χωρίς δυστυχώς να μας έχουν συνετίσει. Θ' αναφέρω ενδεικτικά 2 περιπτώσεις , το κτίριο της λαϊκής αγοράς και την μαρίνα.
1η περίπτωση.
Αποφάσισε ο τότε δήμαρχος πως η Πρέβεζα έχει ανάγκη ενός εμπορικού κέντρου. Φτωχή η εμπορική κίνηση, αποκομμένη η πόλη απ' τον υπόλοιπο νομό, άδεια τα μαγαζιά , λιγοστός ο κόσμος στην κεντρική αγορά , αλλά εμείς χρειαζόμασταν εμπορικό κέντρο.
Αναθέτει λοιπόν σ' έναν καθηγητή του πολυτεχνείου της Θεσ/νίκης να μετατρέψει το κτήριο της δημοτικής λαϊκής αγοράς σε εμπορικό κέντρο.
Το αποτέλεσμα;
α΄. Ο κ. καθηγητής δεν σεβάστηκε την αρχιτεκτονική του κτηρίου σαν ένα απ' τα λιγοστά ίδιου τύπου ανά την Ελλάδα και αλλοίωσε ακόμη και το σχήμα των παραθύρων του , επιβάλλοντας με το αλάθητο του καθηγητή τα γοτθικού σχήματος, εντελώς ξένα με την ντόπια αρχιτεκτονική.
β΄. Τα καταστήματα δημοπρατήθηκαν για νοίκιασμα πλην όμως ΟΥΔΕΙΣ ενδιαφέρθηκε και έκτοτε λειτουργεί σαν αίθουσα εκδηλώσεων κι εκθέσεων με σοβαρά μειονεκτήματα , γιατί απλούστατα δεν μελετήθηκε γι' αυτό τον σκοπό.
2η περίπτωση
Η Πρέβεζα απ' τις αρχές της δεκαετίας του '80 είχε αρχίσει να δείχνει την δυναμική της στον θαλάσσιο τουρισμό, οπότε η κατασκευή μιας μαρίνας ήταν επιβεβλημένη. Αποφασίζει λοιπόν ο δήμαρχος πως η πλέον ενδεδειγμένη θέση της ήταν δίπλα στην πόλη, μέσα στο λιμάνι, στη θέση που ελλιμενίζονταν οι ψαρόβαρκες.
Κι ερχόμαστε τώρα και κάνουμε μελέτες επί μελετών για το πώς θα λυθεί το πρόβλημα της συνύπαρξης του εμπορικού λιμανιού με την μαρίνα, με τους θορύβους και την αποπνικτική σκόνη κατά την φορτοεκφόρτωση σόγιας και καλαμποκιού. Ενώ την συγκεκριμένη περίοδο υπήρχαν προτάσεις να χωροθετηθεί η μαρίνα στο σημείο που βρίσκονται σήμερα οι ψαρόβαρκες.
Η απλή λογική λέει πως όταν διατηρείς το ιστορικό κέντρο της πόλης στην παραδοσιακή του μορφή- κι είναι το μόνο που έχει σήμερα η πόλη να επιδείξει- , δεν κατασκευάζεις δίπλα της μια μοντέρνα μαρίνα.
Τρανό παράδειγμα τα Χανιά και το Ρέθυμνο, όπου δίπλα στο ιστορικό κέντρο έχει διατηρηθεί το λιμάνι με τις ψαρόβαρκες , δίνοντας τους μια αξιοζήλευτη γραφική όψη.
Είμαι δηλ. της άποψης , μέσα απ' τα παραπάνω παραδείγματα πως ούτε οι δημοτικοί άρχοντες , έχοντας την εξουσία , έχουν το απόλυτο δικαίωμα ν' αποφασίζουν ερήμην των δημοτών, ούτε κάποιοι ειδικοί επιστήμονες έχουν την παντογνωσία και την πανσοφία ν' αποφασίζουν για μας, αγνοώντας μας.
2. Επί της ουσίας.
Πριν από αρκετά χρόνια είχε αναπτυχθεί έντονος προβληματισμός , στην τοπική κοινωνία , για το μέλλον των κάστρων, όταν αυτά θα μεταβιβάζονταν στον δήμο, σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα δημιουργίας διοικητηρίου, λόγω διασποράς των δημοσίων υπηρεσιών σε διάφορα ενοικιασμένα κτίρια.
Οι διάφορες προτάσεις , που είχαν ακουστεί, ήταν να γίνει το διοικητήριο στο κάστρο του Αγ. Ανδρέα, στον χώρο της πρώην ΥΕΒ-ΤΕΙ, ή στο στρατόπεδο Κονκουρή .
Υπέρ της πρότασης του κάστρου είχε ταχθεί , εκτός των απλών δημοτών και ο πολιτιστικός σύλλογος “Πρέβεζα”, καθώς και επαγγελματικοί σύλλογοι, με το σκεπτικό της παραμονής των υπηρεσιών μέσα στην πόλη .
Αυτό θα διευκόλυνε την συναλλαγή των δημοτών με τις υπηρεσίες και δεν θα νέκρωνε η αγορά. Σε μια υποτονική εμπορική κίνηση δεν δίνεις την χαριστική βολή, κρατώντας τους πολίτες του νομού εκτός πόλης.
Ούτε κυκλοφορικά αυτή η λύση θα επιβάρυνε στο ελάχιστο την πόλη, γιατί είναι δίπλα στις υφισταμένες υπηρεσίες , που εξυπηρετούνται άνετα με το υφιστάμενο πάρκινγκ της παραλίας. Επί πλέον διαθέτει και εντός του αρκετό χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και 2 εισόδους- εξόδους. Ο χώρος δε είναι αρκετός και εκτός απ’ τις δημόσιες υπηρεσίες, θα μπορούσε να φιλοξενήσει πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Επίσης ο πολιτιστικός σύλλογος “Πρέβεζα” έκανε την πρωτοποριακή πρόταση , όπως το διοικητικό κέντρο συνδυαστεί και με την εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Είχε ειπωθεί πως η αρχαιολογική υπηρεσία ήταν αντίθετη, κάτι που ή ίδια το διέψευσε, γιατί τα υφιστάμενα κτίρια είναι αρκετά και δεν χρειάζεται εκ βάθρων εκσκαφή και ανέγερση νεων, παρά μόνο αναπαλαιώσεις τους.
Στην λύση της συγκέντρωσης όλων υπηρεσιών μέσα στο κάστρο του Αγ. Ανδρέα δεν θα πρωτοτυπήσει η Πρέβεζα. Ήδη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει το διοικητήριο μέσα σε ιστορικά κτίρια στο κέντρο της πόλης, όπως Πράγα, Βαρκελώνη κ.α. Στην Ρόδο επίσης αρκετές υπηρεσίες στεγάζονται σε ιστορικά κτίρια μέσα στην παλιά πόλη, δίπλα στο παλάτι των ιπποτών.
Η πρόταση για τις διοικητικές υπηρεσίες στα πρώην ΤΕΙ έχει σοβαρά μειονεκτήματα.
Η μετάβαση με τα πόδια είναι δύσκολη, η εξυπηρέτηση με αστική συγκοινωνία προβληματική, χώρος για στάθμευση αυτοκινήτων δεν υπάρχει, η δε περιοχή λόγω της ύπαρξης του ΚΤΕΛ , του σουπερμάρκετ και του κεντρικού δρόμου εισόδου της πόλης , είναι αρκετά επιβαρημένη.
Τέλος η λύση για το στρατόπεδο Κονκουρή θα είναι καταστροφική για την πόλη, η πρωτεύουσα του νομού δεν θα έχει καμία επαφή με τους κατοίκους του, οι κάτοικοι της πόλης θα ταλαιπωρούνται αφάνταστα και οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι οι ιδιοκτήτες των γειτονικών εκτάσεων.
Ελπίζω παρόμοιοι προβληματισμοί ν’ απασχολήσουν περισσότερους δημότες και κυρίως αυτούς που εισηγούνται ή λαβαίνουν αποφάσεις, γιατί νομίζω πως κοινός στόχος όλων μας είναι να γίνει η πόλη που ζούμε εμείς και τα παιδιά μας , περισσότερο ανθρώπινη και λειτουργική.
