Ημερίδα για τον θαλάσσιο τουρισμό στην Πρέβεζα

             

H συμβολή του θαλάσσιου τουρισμού

στην ανάπτυξη της Πρέβεζας

(εισήγηση Γ. Τσιλιγκίρη)

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού» έλεγαν οι πρόγονοί μας.

Στη δική μας περίπτωση θα έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο του βαρελιού για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που έχουμε ως χώρα και ειδικότερα ως Πρέβεζα μιας και αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα στον τομέα του θαλάσσιου τουρισμού.

Εισαγωγικά θα ήθελα να προσθέσω πως επειδή δεν έχω πολιτικές φιλοδοξίες, έχω τη δυνατότητα να  λέω τα πράγματα με το όνομα τους, ασχέτως αν δυσαρεστήσω μερικούς φίλους και αγαπητούς συμπολίτες.

Εάν χαρακτηρίζαμε τον θαλάσσιο τουρισμό ως ένα προϊόν όπου ξέρουμε πως εμπλεκόμενοι δεν είναι μόνο ο παραγωγός του και ο καταναλωτής, τότε εύκολα μπορούμε να αναλογιστούμε πόσο πολύπλοκη υπόθεση είναι το τουριστικό προϊόν όπου εμπλέκονται πρώτα και κύρια οι κλιματολογικές συνθήκες ενός τόπου, ιδιώτες που παρέχουν τουριστικές υπηρεσίες, οι υποδομές του κάθε τόπου τόσο σε επίπεδο δήμου όσο και σε επίπεδο περιφέρειας και χώρας , καθώς και το νομικό καθεστώς μέσα στο οποίο είναι αναγκασμένοι να κινούνται και οι επιχειρήσεις και οι τουρίστες καταναλωτές.

Θα προσπαθήσω λοιπόν να αναδείξω σε κάθε τομέα τις δυνατότητες που υπάρχουν και μέσα από τις παραλείψεις -εάν και εφόσον υπάρχουν - να γίνουν προτάσεις βελτίωσης. Θα κάνω επίσης ιδιαίτερη αναφορά στις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα εμπλεκόμενο με τον τουρισμό.

Ως χώρα όλοι γνωρίζουμε τα πλεονεκτήματα της σε ήλιο και θάλασσα και είναι αυτά, πρωτίστως, που προσελκύουν τον ξένο τουρίστα να έρθει για ιστιοπλοΐα εδώ. Τόσο ο ήλιος όσο και η θάλασσα μας παρέχονται απ' τη φύση πολύ  απλόχερα χωρίς τη δική μας παρέμβαση. Κι ευτυχώς!

Γιατί αν εξαρτιόταν από εμάς θα τα είχαμε υποβαθμίσει, όπως το έχουμε κάνει όπου έχουμε παρέμβει περιβαλλοντικά.

Ποιά όμως είναι τα πλεονεκτήματα που διαθέτει η Πρέβεζα στον θαλάσσιο τουρισμό και ερχόμαστε σήμερα να διοργανώνουμε ημερίδα;

-  Βασικά βρίσκεται στο μέσο των ακτών της Δ. Ελλάδας, και εξαιρέσει της  
   Ηγουμενίτσας, είναι το μοναδικό λιμάνι της Ηπείρου με άμεση πρόσβαση  στα 
   οδικά δίκτυα της υπολοίπου Ελλάδα.

- Διαθέτει -κι αυτό την καθιστά πολύ προνομιούχα- αεροδρόμιο με charter 
  πτήσεις προς αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.

- Δεν είναι πολύ ανεπτυγμένη τουριστικά, όπως η Πάργα ή η Κέρκυρα κι αυτό 
  είναι πλεονέκτημα, όσο κι αν ηχεί περίεργα, γιατί ο κόσμος της  Πρέβεζας δεν 
  έχει αλλοτριωθεί από τον τουρισμό, διατηρεί ακόμη την  αυθεντικότητά του με 
  τα χαρακτηριστικά μιας τυπικής ελληνικής  επαρχιακής πόλης. Ούτε έχουν τα
  καταστήματα άλλες τιμές για τον   χειμώνα κι άλλες για το καλοκαίρι. Υπάρχουν
  αρκετοί πελάτες μας που το  καλοκαίρι κάνουν ιστιοπλοΐα σε Ιόνιο ή Αιγαίο κι
  όταν επιστρέφουν το  φθινόπωρο για την ανέλκυση και διαχείμαση του σκάφους
  τους, μας λένε πως αισθάνονται μια ζεστασιά  όπως όταν επιστρέφουν σπίτι 
  τους.

- Στην απέναντι ακτή του Ακτίου υπάρχουν 3 μονάδες που προσφέρουν υψηλής
  ποιότητας υπηρεσίες , ανταγωνιζόμενες συναφείς ευρωπαϊκές  μονάδες σε 
  προσιτές τιμές, καθιστώντας την Πρέβεζα γνωστή σε όλη την Ευρώπη - κάτι που
  δεν είναι υπερβολή- ως yachting centre.

Είμαι υπερήφανος που το 1992 διέβλεψα τις δυνατότητες του θαλάσσιου τουρισμού στην Πρέβεζα κι εκεί που δεν υπήρχαν υποδομές για διαχείμαση ούτε ενός τουριστικού σκάφους μαζί με τον Νίκο Τσιλιγκίρη φτιάξαμε την πρώτη μονάδα απέναντι στο Άκτιο και σήμερα μαζί με τις μονάδες των Αφών Τέφα και Δημόπουλου  διαχειμάζουν σε μόνιμη βάση γύρω στα 1600-1700 σκάφη, μαζί δε με τα διερχόμενα σκάφη εξυπηρετούνται σε ετήσια βάση γύρω στα 2000 σκάφη, κυρίως ξένα, ευρωπαϊκά.

Πώς όμως αντιμετώπισε η κοινωνία της Πρέβεζας αυτή τη δυναμική που υπάρχει στο Άκτιο ?

Μέχρι πρόσφατα οι αρχές της πόλης, δήμος και νομαρχία αδιαφορούσαν για την  ύπαρξή μας κι επειδή ανήκουμε γεωγραφικά σε άλλο νομό δεν μας καλούσαν ούτε καν στις εκδηλώσεις που διοργάνωναν σχετικά με τον τουρισμό, έστω για να καταθέσουμε την συσσωρευμένη πολυετή εμπειρία μας επί του θέματος.

 Η διαχείμαση ενός σκάφους δεν χαρίζει έσοδα μόνο στις δικές μας επιχειρήσεις, αλλά εμπλέκει και άλλα συναφή επαγγέλματα για την συντήρησή του όπως μηχανικούς, ηλεκτρολόγους, ηλεκτρονικούς, μπογιατζήδες, ειδικούς στους πολυεστέρες, στα πανιά κλπ.

Εμείς, από Απρίλη μέχρι και Οκτώβρη, όταν οι ιδιοκτήτες τους βρίσκονται εδώ μαζί με μέλη της οικογενείας τους, τους μεταφέρουμε δωρεάν στην Πρέβεζα για τα ψώνια τους ενώ θα μπορούσαμε να τους πάμε στη Βόνιτσα.

Τί κάνει όμως γι αυτούς τους τουρίστες ο εμπορικός σύλλογος ή το επιμελητήριο που τζιράρουν στα καταστήματα τους ώστε να κάνει πιο εύκολη την μετακίνηση τους; Δεν θα μπορούσαν π.χ. να κάνουν κι αυτοί παρέμβαση στο ΚΤΕΛ  ώστε τα διερχόμενα λεωφορεία από Βόνιτσα ή Λευκάδα να κάνουν στάση στην παλιά προβλήτα των Φερυ-μποτς;

Θα μπορούσαν επίσης να παρέχουν εκπτωτικές κάρτες όπως έκανε ένα κατάστημα ένδυσης την περσινή περίοδο, ώστε τα βράδια να μην κατευθύνονται σε Βόνιτσα ή Λευκάδα.

Στην συντήρηση των σκαφών, όπως προανέφερα, δραστηριοποιούνται αρκετά εξωτερικά συνεργεία, τα περισσότερα των οποίων είναι Άγγλοι και Γερμανοί διαμένοντες στη Λευκάδα. Κι εδώ εμπλέκεται το επιμελητήριο ή και το εργατικό κέντρο ώστε η πολύ σωστή πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το ΙΕΚ, στην εκπαίδευση τεχνιτών μηχανών  θαλάσσης να επεκταθεί και σε άλλες ειδικότητες. Κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τους μηχανικούς π.χ. πως αντί να παρακαλάνε τα συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων για μια θέση εργαζόμενου, να προσφέρουν μόνοι τους υπηρεσίες επισκευής μηχανών θαλάσσης και να εισπράττουν σε μια ώρα όσο θα ήταν το ημερομίσθιό τους.

Εμείς ως ιδιώτες διαφημιζόμαστε σε ξένα περιοδικά και συμμετέχουμε με διάφορους τρόπους σε ευρωπαϊκά ναυτικά σαλόνια.

Τί κάνει ο Δήμος Πρέβεζας για την προσέλκυση ιστιοπλόων και δη ξένων, μιας και αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία;

Κατ' αρχήν μέχρι πρόσφατα στο αναπτυξιακό και τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου δεν αντιμετωπίζονταν η πόλη ως μία παραθαλάσσια έχουσα τα πλεονεκτήματα που ανέφερα προηγουμένως, αλλά με μια μνεία  ολίγων γραμμών. Αυτό σημαίνει πως δεν είχαν γίνει επαρκώς αντιληπτά τα πλεονεκτήματα της Πρέβεζας στον θαλάσσιο τουρισμό κι ως εκ τούτου δεν είχε δοθεί η δέουσα προσοχή τόσο σε έργα υποδομής όσο και σε γενικότερη συμπεριφορά ώστε να κάνουν την παραμονή των σκαφών και ελκυστική και ευχάριστη.

Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε φαντάζει αδιανόητο να μην έχει ο δήμος ηλεκτρονικό site, όταν έχουν ακόμη και οι πιτσαρίες και τα fast foods για on line παραγγελίες. Ακόμη και όταν λειτουργούσε νομίζω πως ήταν μόνο στα ελληνικά.

 Ας κάνουμε μια προσπάθεια  κι ας  δούμε την Πρέβεζα μέσα από τα μάτια ενός ιστιοπλόου τουρίστα που έρχεται εδώ για πρώτη φορά.

Είτε γιατί έχει κάνει κράτηση για ανέλκυση σε κάποια μονάδα του Ακτίου, όπου άκουσε ότι προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες και θα μπορέσει  να επιστρέψει στην πατρίδα του εύκολα αεροπορικώς, είτε γιατί άκουσε ευμενή σχόλια γι αυτή την πόλη, ακόμη και γιατί λόγω κακοκαιρίας στο Ιόνιο, θέλησε να περάσει μερικές μέρες στο ήσυχο και όμορφο λιμάνι, καταφτάνει εδώ και δένει στο παραλιακό μέτωπο.

Η πρώτη του αντίδραση είναι ένα ισχυρό σοκ, αντικρίζοντας ένα κρηπίδωμα μιας τριτοκοσμικής χώρας. Δεν γνωρίζει ο δυστυχής πως το λιμενικό ταμείο ήταν κράτος εν κράτει μη επιτρέποντας στον δήμο να κάνει έργα στην επικράτειά του, ούτε γνώριζε πως οι  πρόεδροι Λ.Τ. ήταν άσχετοι με την θάλασσα ή με διοίκηση επιχειρήσεων, πλην όμως κομματικοί φίλοι του εκάστοτε κυβερνητικού βουλευτή.

Μετά το πρώτο σοκ κι αφού ξεκουράζεται για λίγο θέλει να γεμίσει με πόσιμο νερό τις δεξαμενές του και να κάνει ένα ντους.

Βγαίνει στην προκυμαία μ' ένα λάστιχο στο χέρι και ψάχνει να βρει λήψη νερού. Τον πλησιάζει λοιπόν ένας αλλοδαπός, που δραστηριοποιείται στο λιμάνι και του λέει πως μ' ένα φιλοδώρημα θα του εξασφαλίσει δωρεάν νερό και θα καλέσει και βυτίο πετρελαίου -εισπράττοντας φυσικά την ανάλογη προμήθεια απ' τον πρατηριούχο.  Τον συνδέει σε βρύση των παρτεριών , χωρίς να γνωρίζει ότι την στιγμή που αυτός κλέβει νερό-παρά την θέλησή του- οι Πρεβεζάνοι πληρώνουν στο πενταπλάσιο την αξία του νερού που καταναλώνουν.

Μετά από λίγο, επειδή κάνει ζέστη, θέλει να πιεί μια κρύα μπύρα. Το ψυγείο του όμως δεν λειτουργεί και στον πίνακα οργάνων υπάρχει η ένδειξη πως οι μπαταρίες είναι πεσμένες και χρειάζονται φόρτιση. Έχει δυο δυνατότητες , ή να βάλει σε λειτουργία την μηχανή του σκάφους για την φόρτισή τους, ή να πάρει ρεύμα από εξωτερική πηγή. Ξαναβγαίνει στην προκυμαία προς αναζήτηση παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά εις μάτην. Αναγκάζεται να βάλει σε λειτουργία τη μηχανή του διαταράσσοντας την ησυχία του , συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα πως η πόλη αυτή παρά τον μεγάλο αριθμό των ελλιμενισμένων σκαφών  δεν γνωρίζει τις ανάγκες τους και ως εκ τούτου δεν έχει φροντίσει να εγκαταστήσει κατά μήκος της παραλίας , παροχές νερού και ρεύματος-pillars-, που λειτουργούν με κάρτα , όπως συμβαίνει όχι μόνο στα ευρωπαϊκά λιμάνια , αλλά και σε αρκετά ελληνικά , όπου υπάρχει μια σχετική κίνηση σαφών.

Την επόμενη μέρα θέλει να γνωρίσει καλύτερα την πόλη, η πρώτη του σκέψη λοιπόν είναι να αναζητήσει το γραφείο τουρισμού και ψάχνει για κάποια ευδιάκριτη πινακίδα με το "i" -information. Ψάχνοντας και ρωτώντας τελικά βρίσκει το γραφείο, με την ταμπελίτσα του information πάνω του.

Εκεί απογοητευμένος βρίσκει μόνο μερικά φυλλάδια παρελθόντων ετών , κανένα για πιθανές διαδρομές ή για τις αρχαιότητες . Παραξενεύεται που δεν υπάρχει κάποιο λαογραφικό μουσείο ή μουσείο πόλης, όπως έχει  δει να υπάρχουν ακόμη και σε μικρά νησάκια που είναι ανοιχτά ακόμη και μέχρι τα μεσάνυχτα το καλοκαίρι.

Θετικό το ότι επιτέλους το δημοτικό λιμενικό ταμείο προχωράει στην διαδικασία επισκευής του κρηπιδώματος κι ας ελπίσουμε πως θα είναι το τελευταίο καλοκαίρι που θα υποδεχτούμε τα σκάφη με βομβαρδισμένο παραλιακό μέτωπο.

Είναι λυπηρό όμως πως στις προτεραιότητες της πρώην νομαρχίας η κατασκευή του αλιευτικού καταφυγίου στον Παντοκράτορα ήταν σε υψηλότερη θέση από το κρηπίδωμα της Πρέβεζας.  

Πριν από δυο χρόνια, τον Μάρτιο του 2012, είχα δημοσιεύσει  ένα κείμενο στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, κοινοποιήσει δε στον δήμο και στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας, με τίτλο το κινέζικο γνωμικό  « Αν δεν ξέρεις πού είσαι και θέλεις να πας, όπου και να βρίσκεσαι καλό θα σου φαίνεται» το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γραφτεί ακριβώς και σήμερα, γιατί οι επισημάνσεις του είναι ακόμη επίκαιρες, όπου έλεγα και τα εξής :

 Συζητήσεις επί συζητήσεων για το πού πάει ο τουρισμός, στατιστικά στοιχεία αν υπήρξε αυξομείωση με σχέση με τον περασμένο χρόνο, κάποια συμμετοχή σε τουριστικές εκθέσεις, ιδιαίτερα απ' την περιφερειακή ενότητα καθώς και μια μακρόπνοη μελέτη στρατηγικού σχεδιασμού  για ενιαία τουριστική προβολή της Ηπείρου, είναι δυστυχώς ο απολογισμός σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο σε σχέση με τον τουρισμό της περιοχής μας και γενικότερα της Ηπείρου.

Αν θέλουμε να μιλάμε για τουριστική ανάπτυξη, θα πρέπει να γίνει μία σε βάθος ανάλυση, όπου θα εντοπίζονται και θα αναδεικνύονται τα γεωγραφικά, κατ' αρχήν, πλεονεκτήματα της Ηπείρου, αν υπάρχουν,  καθώς και επί μέρους στοιχεία, όπως αρχαιολογικού , ιστορικού, θρησκευτικού , μορφολογικού, περιβαλλοντικού  ενδιαφέροντος κλπ.

Στις μέχρι τώρα αναλύσεις , προβάλλεται σαν πλεονέκτημα της Ηπείρου, ο ορεινός της όγκος, τα παράλια με τις ακτές της, οι σπουδαίοι αρχαιολογικοί της θησαυροί, τα αμέτρητα μοναστήρια της, αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ότι οι πανέμορφες ακτές της  βρέχονται απ' το Ιόνιο πέλαγος.

Πουθενά δεν προβάλλεται  το επί πλέον πλεονέκτημα να βρίσκεται  η Ήπειρος δίπλα στο Ιόνιο πέλαγος, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες χιλιάδες τουριστικά σκάφη χαίρονται τα ήρεμα νερά  και τα καταπράσινα νησιά του.

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε αυτή την σημαντική λεπτομέρεια, με τα τόσα χιλιόμετρα ακτών, που στους περισσότερους φαντάζει ως αυτονόητο, τότε κανείς δεν θα απευθυνθεί σε όλους αυτούς τους θαλασσοπλόους, στην πλειοψηφία τους ευρωπαίους, και να προσπαθήσει να τους πείσει πως εκτός από τα Επτάνησα, σε απόσταση αναπνοής βρίσκονται τόσοι "θησαυροί" που αξίζει τον κόπο να επισκεφθούν.

Ασχολούμενος για πάνω από 20 χρόνια με τον θαλάσσιο τουρισμό είμαι σε θέση να γνωρίζω πως είναι πάρα πολλοί ιστιοπλόοι που ενώ τους αρέσει αρκετά το Ιόνιο πέλαγος, με τα πανέμορφα νησάκια του, έχουν "μπουχτίσει" να επισκέπτονται κάθε χρόνο μόνο τα ίδια και τα ίδια μέρη.

Πάρα πολλές φορές λοιπόν, αγκυροβολούν σε κάποιο ηπειρώτικο λιμάνι και οδικώς βασιζόμενοι σε δικές τους πληροφορίες ανακαλύπτουν έναν τελείως άγνωστο γι αυτούς κόσμο, της  ενδοχώρας της Ηπείρου.

Κι εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος των εχόντων την ευθύνη της προβολής της Ηπείρου, σαν ενιαίας οντότητας, των τοπικών παραγόντων των λιμανιών της Ηπείρου και εκεί που μας αφορά εμάς, ως Πρεβεζάνους, συνειδητοποίηση της στρατηγικής θέσης της Πρέβεζας  ως ένα από τα κύρια λιμάνια της Ηπείρου και ορμητήριο για εξερεύνηση της ενδοχώρας της.

Αν θέλει η περιφέρεια Ηπείρου να προσελκύσει τους ιστιοπλόους, θα πρέπει να συμμετάσχει όχι μόνο στις εκθέσεις τουρισμού, Philoxenia κλπ, αλλά και σε κλαδικές εκθέσεις, όπως ναυτικά σαλόνια, τα κυριότερα απ' τα οποία είναι του Λονδίνου, της Γένοβας και του Ντύσελντορφ.

Εκεί όλοι οι χιλιάδες ευρωπαίοι που ασχολούνται με τον θαλάσσιο τουρισμό θα γνωρίσουν ότι μπορεί να συνδυάσουν θάλασσα με βουνό, νησιά με Ζαγόρια, κολύμπι στα καταγάλανα νερά  του Ιονίου με πεζοπορία μέσα στον εκπληκτικό Αχέροντα, επισκέψεις στη Νικόπολη, Κασσώπη, Δωδώνη κλπ.

Την δεκαετία του '90 έγινε μια προσπάθεια από τον τότε Δήμαρχο Πρέβεζας να συμμετάσχει ο Δήμος μαζί με ιδιώτες που θα μοιράζονταν εξ' ίσου τα έξοδα στο ναυτικό σαλόνι του Λονδίνου.

Κι ενώ είχε κρατηθεί  περίπτερο και  τοποθετήθηκε και επιγραφή "Municipality of Preveza - Greece", δυστυχώς λόγω γραφειοκρατικών διαδικασιών και δημιουργία επιτροπών δεν παραβρέθηκε κανείς στο άδειο περίπτερο.

Ταυτόχρονα όμως με την προσπάθεια προσέλκυσης νέων τουριστών, θα πρέπει να γίνουν και τα απαραίτητα έργα υποδομής που είναι απαραίτητα ώστε όχι μόνο να μην απογοητευτούν, αλλά χρόνο με το χρόνο να γίνονται η ζωντανή μας διαφήμιση.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, όχι τόσο από άποψη χρημάτων, όσο από άποψη βούλησης  και  οργάνωσης γιατί δεν έχουν τα πάντα σχέση με χρήματα και το «δει δη χρημάτων» χρησιμοποιείται εύκολα σαν δικαιολογία.

Όταν έγραφα το κείμενο αυτό είχα και στο βάθος του μυαλού μου μια μικρή αμφιβολία, μήπως είμαι υπερβολικός.

Όταν όμως φέτος στο ναυτικό σαλόνι του Ντύσελντορφ, που έγινε στα μέσα Γενάρη, είδαμε να έχει περίπτερο η Περιφέρεια Πελοποννήσου και χάρηκα και λυπήθηκα.

Χάρηκα γιατί δεν ήμουνα ουτοπιστής και  δεν ήμουνα επίσης ο μοναδικός που έκανε αυτή τη σκέψη, λυπήθηκα όμως γιατί εμείς αφήνουμε να χρόνια να περνάνε και τις ευκαιρίες  ανεκμετάλλευτες.

Την άνοιξη του 2013 η ΚΕΔΕ με έγγραφό της καλούσε τους δήμους να οργανώσουν Τοπικά Δίκτυα Τουρισμού αποτελούμενα από εκπροσώπους φορέων και από ιδιώτες που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό ή πολιτισμό ώστε με τις ιδέες τους να βοηθήσουν τους δήμους στην τουριστική ανάπτυξη.

Συμμετείχα κι εγώ και ως ιδιώτης που ασχολείται επαγγελματικά με τον θαλάσσιο τουρισμό και σαν εκπρόσωπος του συλλόγου  «Ανθρώπολις».

Για 2 περίπου μήνες συγκεντρωνόμασταν σε εβδομαδιαία βάση, συζητούσαμε, επισημάναμε τις αδυναμίες του δήμου, υποκειμενικές και αντικειμενικές, και προτείναμε λύσεις.

Μία από τις ελλείψεις του δήμου που είχαμε εντοπίσει ήταν το site κι επειδή ακούγαμε πως αυτό συμβαίνει λόγω χρημάτων, ένα μέλος του τοπικού δικτύου, η κ. Παπαχατζή, βρήκε ευρωπαϊκό διακρατικό πρόγραμμα ύψους 250.000 ευρώ για την δημιουργία εκτός των άλλων και δυναμικού site. Όταν όμως απευθύνθηκε στην αρμόδια υπάλληλο προγραμματισμού την απέπεμψε λέγοντας της πως δεν ευκαιρεί ν' ασχολείται με τέτοια θέματα.

Την ίδια απογοήτευση εισπράξαμε όταν σαν δίκτυο ζητήσαμε να έχουμε κοινή σύσκεψη με την Δημοτική Επιτροπή Τουρισμού με το αιτιολογικό ότι ο Δήμος θα ήταν αυτός που θα υλοποιούσε τις προτάσεις μας κι απ' όλη την Επιτροπή παραβρέθηκαν μόνο ο πρόεδρος κι ένα ακόμη μέλος. Τέλεια απαξίωση! Κατόπιν αυτών αναγκαστήκαμε να αναστείλουμε τη λειτουργία του Δικτύου γιατί ήταν απλώς χάσιμο χρόνου και στείλαμε επιστολή στην ΚΕΔΕ ζητώντας θεσμική στήριξη των Τοπικών Δικτύων Τουρισμού, ώστε να έχει νόημα η όλη προσπάθεια.

Όσες όμως τέλειες ιδέες κι αν έχουν οι ιδιώτες κι οι σχετικοί φορείς, τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά , αν δεν υπάρχει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο μέσα στο οποίοι είναι αναγκασμένοι να κινούνται.

Τα σχετικά με το Τέλος Παραμονής και Πλόων πλοίων αναψυχής και μικρών σκαφών, τ' ακούσατε απ' τον πρόεδρο επαγγελματικών σκαφών.

Η θέση μας δεν είναι ότι θα πρέπει τα σκάφη να πλέουν και να χρησιμοποιούν τις υποδομές της χώρας δωρεάν . Δεν θα πρέπει όμως να υπάρχει η αντίληψη πως τα σκάφη που ήταν πέρυσι στα ελληνικά ύδατα θα είναι οπωσδήποτε και φέτος και του χρόνου εδώ, άρα να τους επιβάλουμε εξοντωτικούς δασμούς για αύξηση των εσόδων.

Ήδη από τώρα έχουμε μηνύματα  πως θα κατευθυνθούν σε γειτονικές χώρες όπως Κροατία και Τουρκία.

Έχουμε την κακή εμπειρία με την Ειδική ανταποδοτική εισφορά πλοίων αναψυχής με σημαία τρίτης χώρας που είχε ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει σταθμευμένο για διαχείμαση ούτε ένα σκάφος με αμερικανική σημαία γιατί ήταν υποχρεωμένα να πληρώνουν φόρο ακόμη κι αν το σκάφος ήταν ακινητοποιημένο στη στεριά.

Ευελπιστώ και αισιοδοξώ πως οι παραπάνω σκέψεις θα βοηθήσουν στον γενικότερο προβληματισμό που αναπτύσσεται τελευταία ώστε πλεονεκτήματα φυσικού κάλλους που μας χάρισε απλόχερα η φύση να τα αξιοποιούμε και να μην τα υποβαθμίζουμε.

Καιρός είναι όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως, ιδιαίτερα στην κρίσιμη αυτή περίοδο που διανύει η χώρα, υπάρχουν αρκετές ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες και οφείλουν οι έχοντες την εξουσία σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο,  σε συνεργασία με τους ιδιώτες , ν' αναλάβουν πρωτοβουλίες και ν' αξιοποιήσουν τα πάντα και τους πάντες ώστε στον λιγοστό εναπομείναντα χρόνο μέχρι την έναρξη της νέας τουριστικής περιόδου να έχουν ξεκινήσει παρεμβάσεις που θα σηματοδοτούν μια νέα τουριστική αναπτυξιακή προοπτική.

Θερμά συγχαρητήρια στον Δήμο και ειδικότερα στην διοργανώτρια κ. Βαρτελάτου,  που έστω και την ύστατη στιγμή αντιλήφτηκε την σημασία που έχει ο θαλάσσιος τουρισμός στην Πρέβεζα .

ρεπορτάζ από το www.atpreveza.gr
........ωστόσο η τοποθέτηση που άναψε το «φιτίλι» της έντασης ήταν η τοποθέτηση του κου Τσιλιγκίρη, ο οποίος περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο, την εικόνα των τουριστών που κάνουν μπάνιο στην παραλία της Πρέβεζας σε δημόσια θέα, τον τρόπο που εκλέγονταν και λειτουργούσαν οι Πρόεδροι των Λιμενικών Ταμείων και τη στάση «όλα είναι καλά» του Δήμου Πρέβεζας, με δίκτυα που συνεδριάζουν για το... καφεδάκι. Και κάπου εκεί ο θαλάσσιος τουρισμός πήγε... περίπατο.

Ο κ. Γιάννης Γιαμάς αντέδρασε έντονα και επικράτησε μια γενική φασαρία στην αίθουσα. Ο νυν δημοτικός σύμβουλος κ. Τσαγκάρης, έκανε επίσης τοποθέτηση, που έμοιαζε με αναγγελία υποψηφιότητας για υποψήφιος Δήμαρχος ή... Αντιδήμαρχος, γεγονός που σχολίασε και ο κ. Μπαϊλης με ένα χαμόγελο.

Η συζήτηση περιστράφηκε και γύρω από το θέμα της Μαρίνας της Πρέβεζας, κάποιοι εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων ζητούσαν το λόγο από την κα Βαρτελάτου για ποιο λόγο δεν έλαβαν πρόσκληση και μέσα σε όλα αυτά, ο κ. Τσιλιγκίρης χειροκροτήθηκε την ώρα που ακούστηκε από το κοινό η φράση: «Τόση ώρα πριν ακούγαμε μπούρδες...».

ΠΡΕΒΕΖΑ 1980-2012

2 ΒΗΜΑΤΑ ΕΜΠΡΟΣ, 1 ΠΙΣΩ

Το 2012,  η Πρέβεζα συμπλήρωσε 100 χρόνια ελεύθερης ζωής.

Δικαιολογημένα οργανώθηκαν εορταστικές εκδηλώσεις, επετειακές ομιλίες και ιστορικές αναδρομές  γι αυτά τα 100 χρόνια ελεύθερης Πρέβεζας.

Επειδή όμως πολλές φορές η ιστορία έχει ερμηνευτεί κατά το δοκούν και παρερμηνευτεί κι επειδή δεν υπάρχουν δυστυχώς   100ετείς Πρεβεζάνοι εν ζωή , ώστε να έχουμε ζωντανές μαρτυρίες, μήπως θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε μια αναδρομή στα τελευταία 30-40 χρόνια, που έχουμε νωπές μνήμες και να δούμε πως ήταν η Πρέβεζα τότε και πως είναι τώρα ?

Έχουν γίνει βήματα προόδου και προς ποια κατεύθυνση ?

Γίνανε λάθη από κακές επιλογές και ποια ?

Τι μέλλει γενέσθαι ώστε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια πόλη σύγχρονη, λειτουργική , που θα προσφέρει ποιοτική ζωή από κάθε άποψη στους κατοίκους της?

Βρισκόμαστε στις αρχές της 10ετίας του ’80 κι η Πρέβεζα παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά :

1. Περικλείεται βόρεια από τάφρο -τάπια- , όπου καταλήγουν τα όμβρια της περιοχής 

   “βοιδολίβαδο” -μετέπειτα ΒΙΠΕ.

2.Σ’ όλη τη πόλη δεν υπάρχει δρόμος , εν είδει λεωφόρου, όπου το σχέδιο πόλης δεν

   εφαρμόζεται.

3. Η επικοινωνία με το Άκτιο γίνεται με Ferry boats

4. Τα αστικά λύματα ανεπεξέργαστα καταλήγουν στη θάλασσα.

5. Στο κέντρο της πόλης υπάρχει κτήριο λαϊκής αγοράς,  ιδιάζουσας αρχιτεκτονικής , όπου    στεγάζονται μανάβικα και ψαράδικα.

Ας πάρουμε ένα-ένα τα παραπάνω κι ας δούμε σε ποιά κατάσταση ήταν τότε και σε ποιά τώρα.

1.Η τάφρος εκτός από την απορροή των όμβριων της ευρύτερης περιοχής Μύτικα, χρησίμευε και για την αποχέτευση των παρατάφριων σπιτιών και τους καλοκαιρινούς μήνες, που στέρευε από όμβρια , ήταν εστία μολύνσεων.

Έτσι αρχές του ΄80 η τότε δημοτική αρχή αποφασίζει το κλείσιμό της, κατασκευάζοντας τσιμέντινο οχετό στον πυθμένα της , αρχικά με εργολαβία, αργότερα με αυθεπιστασία.

Η προσπάθεια της δημοτικής αρχής να μετεγκαταστήσει τους παρατάφριους, που στερούνταν τίτλων κυριότητας, σε άλλη δημοτική έκταση και να γκρεμιστούν τα σπίτια τους, δεν ευοδώθηκε λόγω των συναισθηματικών δεσμών των ιδιοκτητών με τα σπίτια που μεγάλωσαν.

Την περίοδο εκείνη χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία για την Πρέβεζα ν’ αλλάξει όψη.

Θα μπορούσε δηλ. να γίνει εκβάθυνση της τάφρου σε όλο το μήκος της, από Βρυσούλα έως Αγ. Γεώργιο , όπου θα κυκλοφορούσε  θάλασσα  και τα πρανή της κοίτη της να κτίζονταν  με πέτρα.

Θα είχαμε τότε μια ελληνική Μπρυζ ,  όπου και βάρκες ακόμη  θα μπορούσαν να κυκλοφορούν κάνοντας  κωπηλασία.

Το δε κόστος αυτής της προσπάθειας δεν θα ήταν αποτρεπτικό , αν σκεφτούμε ότι την εποχή εκείνη ξοδεύονταν χρήματα στην πόλη μας ακόμη και για γυμνόστηθα βραζιλιάνικα μπαλέτα.

2. Ενώ υπήρχε εγκεκριμένο σχέδιο πόλης, αυτό σπάνια εφαρμόζονταν και δεν απαλλοτριώνονταν ρυμοτομούμενα οικόπεδα. με αποτέλεσμα να ανεγείρονται νέες οικοδομές εντός αυτών, εμποδίζοντας έτσι μελλοντικές διανοίξεις.

Στις αρχές λοιπόν του ‘80 ξεκινά η δημοτική αρχή απαλλοτριώσεις και διανοίξεις δρόμων, με κυριότερη της λεωφόρου Ειρήνης απ’ το Φόρο έως τα δημ. λουτρά.

Μερικοί χαρακτήρισαν την διάνοιξη αυτή ως  “σούβλισμα” της Πρέβεζας..

Ταυτόχρονα το κέντρο της πόλης χαρακτηρίζεται ως ιστορικό -διατηρητέο , απαγορεύεται η ρυμοτόμηση και η ανέγερση κατοικιών πέρα του υφιστάμενου ύψους. Αρκετοί δρόμοι πεζοδρομούνται και πλακοστρώνονται.

Επακόλουθο ήταν αρκετοί, που θίγονταν ή που ήταν αντίθετοι πολιτικά από την τότε δημ. Αρχή,  ν’ αντιδράσουν  .

Μερικοί κατηγόρησαν ότι προσπαθεί η δημ. Αρχή να μετατρέψει την Πρέβεζα σε Τζουμέρκα, λόγω των πλακών που χρησιμοποίησε στις πεζοδρομήσεις, άλλοι χαρακτήρισαν - και μέσω δημοσιευμάτων - τα κολωνάκια που εμπόδιζαν  την διέλευση των τροχοφόρων στους πεζόδρομους, ως φαλλικά σύμβολα..

Αν έχει όμως κάτι να επιδείξει ή Πρέβεζα τώρα, ως πόλη, είναι αυτό ακριβώς το ιστορικό της κέντρο με τα πλακοστρωμένα σοκάκια και η παραλία της, που δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα.

Από τότε μέχρι τώρα ποιά εξέλιξη υπήρξε?

Στην πόλη γενικώς έχουν γίνει αρκετές διανοίξεις  και ή λεωφόρος Ειρήνης , μαζί με κάποιους κάθετους δρόμους, έδωσαν μια κυκλοφοριακή ανάσα στη πόλη.

Η αύξηση όμως των αυτοκινήτων, σε συνδυασμό με την άναρχη στάθμευση, την έλλειψη βούλησης απ’ τις δημ. Αρχές να εφαρμόσουν το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης- αν κι έχει εγκριθεί απ’ το δημ. συμβούλιο- όχι ως φοροεισπρακτικό , αλλά ως αποτρεπτικό μέτρο  και την ελλειπή αστυνόμευση , την έχουν επιβαρύνει, κυκλοφοριακά,  αρκετά.

Καμιά δημοτική Αρχή δεν είχε το πολιτικό θάρρος να δημιουργήσει ανοιχτούς χώρους -πλατείες , αντ’ αυτού , σε απόσταση αναπνοής απ’ το κέντρο, δίπλα στην πλατεία Ανδρούτσου, δημιουργεί χώρο στάθμευσης περίπου 300 αυτοκινήτων, δίνοντας  προτεραιότητα στο αυτοκίνητο αντί της ποιότητας ζωής των δημοτών.

Κακίστη επιλογή ενώ στην θέση του μπορεί να δημιουργηθεί πάρκο , που θ΄ αλλάξει εντελώς την όψη της πόλης , αναβαθμίζοντας την .

Γιατί θα πρέπει τα αυτοκίνητα να χρησιμοποιούνται ακόμη και για μικρές αποστάσεις εντός της πόλης και να σταθμεύουν στο κέντρο της , ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο χώρος κάτω απ’ την Πυροσβεστική , 100μ πιο κάτω ;

Η Πρέβεζα είναι απ’ τις λίγες ελληνικές πόλεις που δεν διαθέτουν πάρκο, αντίθετα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σ’ ένα τεράστιο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων , απ’ το ένα μέρος και σε μια “χαβούζα”, το πρώην στρατόπεδο Σολωμού, απ’ την άλλη.

3. Η επικοινωνία με το Άκτιο γίνεται με 4 Ferry boats , που αρχικά φορτοεκφορτώνουν στον χώρο του παλιού τελωνείου και αργότερα  στη συνέχεια της οδού Κ. Καρυωτάκη.

Τα δρομολόγια εκτελούνται ανά ημίωρο και σταματάνε στις 12 το βράδυ, δεν εκτελούνται δε όταν υπάρχει κακοκαιρία.

Έτσι η δημ. Αρχή,  στο τέλος του ‘90 , αποφασίζει να δρομολογήσει ένα δημοτικό F.B. και κατασκευάζει το “ΠΡΕΒΕΖΑ”, με επιδότηση περίπου 60%.

Η δρομολόγησή του είχε σαν αποτέλεσμα την λειτουργία των F.B.  καθ΄ όλο το 24ωρο και κατά την διάρκεια της ημέρας ανά 20λεπτο.

Αρκετοί κατηγόρησαν την δημ. Αρχή για την επιλογή της κατασκευής του F.B., λέγοντας πως θα μπορούσε να προχωρήσει σε άλλη επένδυση.

Μη βάσιμο επιχείρημα γιατί η δημιουργία μιας επένδυσης μέσω του αναπτυξιακού νόμου δεν αποκλείει την δημιουργία και κάποιας άλλης.

Ταυτόχρονα γίνονται και προσπάθειες για οδική σύνδεση της Πρέβεζα; με το Άκτιο.

Η πρόταση του Δήμου για κατασκευή γέφυρας απ’ το λιμάνι στο ακρωτήρι  του Ακτίου δεν εισακούεται απ’ την κυβέρνηση , που προχωράει στην κατασκευή υποθαλάσσιας σήραγγας το 1995.

Την 4ετία 94-98  η τότε δημ. Αρχή αποφασίζει την μεταφορά των F.B. στο νέο λιμάνι και την πεζοδρόμηση της παραλίας με ταυτόχρονη ανάπλασή της.

Οι αντιδράσεις των καταστηματαρχών της παραλίας είναι λυσσαλέες , γιατί πιστεύουν πως χάνουν την πελατεία τους , αν δεν μπορούν να σταθμεύουν τ’ αυτοκίνητά τους έξω απ’ τα καταστήματα.

Φυσικά η ιστορία δικαίωσε την δημ. Αρχή περίτρανα και η παραλία μαζί με το ιστορικό κέντρο  είναι τα μοναδικά αξιοθέατα που διαθέτει η πόλη της Πρέβεζας.

Ποια  ήταν η εξέλιξη των παραπάνω μέχρι σήμερα ?

Η υποθαλάσσια σήραγγα δόθηκε στην κυκλοφορία το 2001, μετά από αρκετές καθυστερήσεις στην κατασκευή της λόγω προσφυγών οικοπεδούχων στο Συμβούλιο Επικρατείας.

Μετά από 11ετή λειτουργίας της ωφελήθηκε η πόλη της Πρέβεζας και σε ποιό βαθμό ?

Ενώ η διακίνηση των  Πρεβεζάνων προς το Άκτιο έγινε ευκολότερη , η πόλη δεν εκμεταλλεύτηκε την ύπαρξή της, όπως θα’ πρεπε, στον τουριστικό κι εμπορικό τομέα.

Καμιά δημ. Αρχή δεν φρόντισε να διαφημίσει προς τους διερχόμενους, την ύπαρξη της πόλης Πρέβεζας - που δεν την βλέπουν καν- με την τοποθέτηση γιγαντοαφισών, στην έξοδο της σήραγγας,  που θα προβάλουν τα αξιοθέατα της πόλης  ή να μοιράζει , κατά τους καλοκαιρινούς μήνες , τουριστικά φυλλάδια στα διόδια της σήραγγας.

Στον εμπορικό τομέα η κίνηση είναι μειωμένη λόγω της γεωγραφικής της θέσης, στο νότιο άκρο του νομού και αποκομμένη απ’ τις υπόλοιπες κωμοπόλεις του.

Με την ζεύξη δεν συνειδητοποίησαν οι Αρχές της πόλης πως οι φυσικοί της γείτονες δεν είναι πλέον η Φιλιππιάδα κι η Πάργα, αλλά η Βόνιτσα κι η Λευκάδα. 

Θα΄ πρεπε δηλ ν’ αναπτύξουν δράσεις προσέγγισης των κατοίκων αυτών των περιοχών, με “επιθέσεις” φιλίας, κυρίως σε πολιτιστικές δράσεις , από φορείς της πόλης μας -  που διαθέτει αρκετούς τέτοιους -, στις έδρες τους, κάνοντας συνεχώς γνωστή την παρουσία μας.

Δεν είναι λίγοι οι Βονιτσάνοι κι οι Λευκαδίτες που έρχονται εδώ για ψώνια, θα μπορούσαν όμως να πολλαπλασιαστούν.

Εδώ βέβαια μερίδιο ευθύνης φέρνουν το Εμπορικό Επιμελητήριο και ο Εμπορικός Σύλλογος.

Το δημοτικό Φέρυ μποτ , μετά την λειτουργία της σήραγγας , δρομολογήθηκε στην γραμμή Λευκάδα - Κεφαλονιά και την 4ετία 2002-2006 πουλήθηκε για να καλύψει μέρος των χρεών του Δήμου.

Αντί να επεκταθεί, σε χωρητικότητα αυτοκινήτων και να δρομολογηθεί στην γραμμή Ηγουμενίτσα-Κέρκυρα, έχοντας διαρκή πηγή εσόδων, δυστυχώς ένα κερδοφόρο περιουσιακό στοιχείο του Δήμου, αντί ν΄ αξιοποιηθεί κατάλληλα , ρευστοποιήθηκε για προσωρινή κάλυψη χρεών. Ολέθριο λάθος.!!!

Μετά την πεζοδρόμησή της η παραλία, που μετατράπηκε σε στολίδι της πόλης, τι εξέλιξη είχε ? Αναβαθμίστηκε ?

Τουναντίον  κι εδώ μια αρνητική διαπίστωση , υποβαθμίστηκε.

Το παραλιακό μέτωπο έχει υποχωρήσει σε αρκετά σημεία, οι πλάκες έχουν σπάσει και η βιτρίνα της πόλης μας απ’ την παραλία να θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Μέχρι τώρα είχε γίνει στο παρελθόν κάποια επισκευή , έκτοτε τίποτα.

Βέβαια οριστική λύση θα δίνονταν με διαπλάτυνση της παραλίας και τοποθέτηση τσιμεντένιων μπλοκ . Γι αυτό όμως  κάποιος φορέας θα έπρεπε να ενδιαφερθεί, Λιμενικό Ταμείο ? Δήμος ? Περιφέρεια ?

Αντί να φροντίσουν να εξασφαλίσουν κονδύλια για την επισκευή και ανάπλαση της παραλίας, έδωσαν προτεραιότητα στην κατασκευή του λιμενικού καταφυγίου στον Παντοκράτορα, έργο αν όχι ζημιογόνο περιβαλλοντικά, τουλάχιστον περιττό.

Εγκαταλελειμμένη η παραλία στο έλεος της δεν δόθηκε η δέουσα σημασία , ούτε αντιλήφθηκαν ότι το πλεονέκτημα της Πρέβεζας είναι ο θαλάσσιος τουρισμός και η παραλία της η πρώτη εικόνα που αντικρίζουν οι τουρίστες   και θάπρεπε να δοθεί ιδιαίτερη σημασία σε υποδομές εξυπηρέτησης των τουριστικών σκαφών.

Αλλά κι η εικόνα της παραλίας θα μπορούσε να είναι προσεκτικότερη χωρίς να χρειάζονται χρήματα αλλά μεράκι κι ευαισθησία.

Δεν δικαιολογείται πχ καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού να βρίσκεται καταμεσής του πλάτους της παραλίας, μπροστά απ’ τα δικαστήρια, διπλό καροτσάκι πλανόδιου με λουκουμάδες και “μαλλί  γριάς”, χωρίς να θιχτεί κανενός αρμόδιου η αισθητική και ν’ απαιτήσει να  μετακινηθεί 20μ πιο πίσω, δίπλα στην πλατεία. Εκτός κι αν παραδεχτούμε πως το αξιοθέατο της πόλης μας είναι αυτά τα προϊόντα κι αξίζουν ιδιαίτερης προβολής.

4. Τα αστικά λύματα της πόλης ανέκαθεν διοχετεύονταν , ανεπεξέργαστα, στην θάλασσα, στην κεντρική παραλία, τα περισσότερα δε μέσω του ‘ποταμού’ Καρυδά , υπογείως της οδού Λ. Ειρήνης και Κ. Καρυωτάκη .

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια τρομερή δυσοσμία καθ’ όλο το μήκος  της παραλίας. Έτσι στα μέσα της  10ετίας του ’80 ξεκινάει από την τότε δημοτική Αρχή προσπάθεια για μελέτη και κατασκευή μονάδας βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων. Πριν ακόμη όμως ξεκινήσουν οι διαδικασίες ξεσπάει διαμάχη για την τοποθεσία του τελικού αποδέκτη  μεταξύ του Δήμου, αγροτικών συλλόγων , κατοίκων της περιοχής Παντοκράτορα και κατοίκων της περιοχής Καλαμιτσίου, όπου ο καθένας καταθέτει μελέτη , που “αποδεικνύει” πως τα λύματα θα πρέπει να διοχετευτούν οπουδήποτε εκτός απ’ την περιοχή τους.

Τελικά επιλέγεται  η περιοχή του Καλαμιτσίου, αλλά σε αρκετό μήκος απ’ την ακτή.

Αμέσως όμως με την λειτουργία του είναι φανερό, από την δυσοσμία, ότι το έργο έχει πρόβλημα.

Εντοπίζεται δε  σε διαρροή του κεντρικού συλλεκτηρίου αγωγού της παραλίας.

Κι ενώ το λογικό είναι να απαιτήσει ο Δήμος απ’ τον εργολάβο να επισκευάσει το έργο με δικά του έξοδα, ως όφειλε και να καταλογίσει ευθύνες στους επιβλέποντες μηχανικούς, για πλημμελή επίβλεψη,  το κάνει με δικά του χρήματα, συνάπτοντας  δάνεια , ενώ το 2006 καλεί γαλλική εταιρεία να στεγανοποιήσει τον παραλιακό αγωγό , χωρίς όμως ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Κι  έτσι οι δημότες καλούνται να πληρώσουν μαζί με το 5πλάσιο της αξίας του νερού που καταναλώνουν - μαζί με τις επιβαρύνσεις των ειδικών τελών, του τέλους χρήσης αποχέτευσης ,τα διάφορα πάγια και ΦΠΑ - και τις επισκευές  του κακοφτιαγμένου παραλιακού δικτύου βιολογικού καθαρισμού.

 5. Μέχρι τα μέσα της 10ετίας ’80 λειτουργούσε στην Πρέβεζα λαϊκή αγορά μέσα σε κτήριο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας .

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου υπάρχουν λαϊκές σε στεγασμένους χώρους, είναι τουριστικά αξιοθέατα, όπως στην Μαδρίτη ή στην Βαρκελώνη με τα βιτρώ  παράθυρα, όπου συνυπάρχουν αρμονικά, μανάβικα, ψαράδικα με  καφενεία και μεζεδοπωλεία. 

Εδώ αντί ν’ αναβαθμιστεί , που όντως είχε πρόβλημα αισθητικής και υγιεινής στο εσωτερικό της, αποφασίζεται από την Δημ. Αρχή να καταργηθεί και να δημιουργηθεί εμπορικό κέντρο, χωρίς να εξεταστεί αν η εμπορική κίνηση της Πρέβεζας απαιτούσε την ύπαρξή του.

Ανετέθη  έτσι σε καθηγήτρια του πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης να συντάξει μελέτη  εμπορικού κέντρου , με καταστήματα  γυάλινων  τοίχων και που εξωτερικά αλλοίωσε την προηγούμενη όψη του κτηρίου, προσθέτοντας χαρακτηριστικά ξένα με την τοπική αρχιτεκτονική.

Τα καταστήματα δημοπρατούνται για ενοικίαση, ουδείς όμως ενδιαφέρεται και για πολλά χρόνια μένει ανενεργό. Στην πορεία χρησιμοποιείται ευκαιριακά για πολιτιστικές εκδηλώσεις μικρής κλίμακας , γιατί δεν είχε κατασκευαστεί για τέτοιο σκοπό και τελευταία στεγάζει δημοτικές υπηρεσίες.

 Συμπερασματικά, ενώ ξεκίνησε,  απ’ το ’80 και μετά , να παίρνει η Πρέβεζα την όψη μιας σύγχρονης πόλης, στη συνέχεια ή έγιναν δειλά βήματα ή σε λάθος κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να υπάρχει υστέρηση τόσο σε υποδομές όσο και σε εμφάνιση.

Ας πάρουμε σαν παράδειγμα τον τομέα τουρισμού, που ενώ έχει πολλές δυνατότητες σ’ αυτόν τον τομέα, δεν έχει γίνει αντιληπτό απ’ τους διοικούντες η δυναμική του.

Το γραφείο τουρισμού υπολειτουργεί, ενώ μέχρι πέρσι στεγάζονταν στο κτήριο της λαϊκής αγοράς, χωρίς επιγραφή απ’ έξω και δεν ήταν  πάντα στελεχωμένο από κάποιο υπάλληλο και δη ξενόγλωσσο.

Δεν υπάρχει λαογραφικό μουσείο , μιας και το κτήριο που είχε αγοραστεί, σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για το σκοπό αυτό, με απόφαση του προηγούμενου Δ.Σ. άλλαξε χρήση για πινακοθήκη , ασχέτως αν δεν πληρούσε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για τέτοιο σκοπό..

Ο τουρίστας που έρχεται στην πόλη θα πρέπει από μόνος του ν’ ανακαλύψει τους θησαυρούς της Πρέβεζας, ενώ ο ξένος που έρχεται απ’ τη θάλασσα , μετά το πρώτο σοκ που θα υποστεί απ’ την εικόνα του κρηπιδώματος, μόνο τα γραφικά ταβερνάκια και πλακόστρωτα στενοσόκακα θα του μείνουν σαν ανάμνηση απ’ την Πρέβεζα.

Δύσκολα θα πληροφορηθεί για την ύπαρξη της Νικόπολης, ούτε κάποιο μνημείο θα του θυμίσει ότι εδώ έγινε μια ναυμαχία που καθόρισε την μετέπειτα ιστορία της Ρωμαϊκής και συνέχεια της  Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Λείπει μια μελέτη που θα αναλύει τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες της Πρέβεζας , ούτως ώστε να υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός και βαρύτητα στα επί μέρους χαρακτηριστικά της.

Αυτή θα καταδείκνυε αν η Πρέβεζα είναι τουριστική, γεωργική κτηνοτροφική κλπ. και θα δίνονταν προτεραιότητα  στις κατάλληλες υποδομές , για την ανάπτυξή της.

Αντ’ αυτών γίνονται μερικές αποσπασματικές κινήσεις, χωρίς σχεδιασμό, περιμένοντας τις δράσεις μερικών “ηρώων” ιδιωτών να ισοσκελίσουν την απουσία των θεσμικών οργάνων.

Μπορεί στην δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύει η χώρα μας να ισχύει σε πολλές περιπτώσεις το “δει δη χρημάτων”, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που χρειάζεται απλώς καλή οργάνωση και σωστή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, αλλά το κυριότερο οι έχοντες την τύχη της πόλης μας να έχουν διορατικότητα και  όραμα για την μελλοντική της όψη, μαζί με θέληση και ικανότητα να διεκδικούν έργα και πόρους από τα πάσης φύσεως προγράμματα , εθνικά και ευρωπαϊκά.

Διαφορετικά αν είναι απλοί διαχειριστές της εξουσίας , αναμένοντας τα ψίχουλα της κεντρικής εξουσίας, τότε θ’ αντικρίζουμε την σημερινή εικόνα της πόλης, τελματωμένης , με έντονα τα σημάδια της φθοράς του χρόνου και της εγκατάλειψης.

              ......ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

                    (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ)



Πεζοδρομήσεις στην Ερμούπολη



Στην Ερμούπολη της Σύρου, μια πόλη που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με την Πρέβεζα, τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτισμικά, διεξάγεται έντονος προβληματισμός και αντιπαράθεση , για την αναγκαιότητα πεζοδρόμησης ή οχι βασικών δρόμων της πόλης, με εντονες συζητήσεις και αρθρογραφία , εκατέρωθεν.
Επειδή και η Πρέβεζα ζούσε παρόμοιες καταστάσεις την 10ετία του '90, απέστειλα για δημοσίευση στην εφημερίδα "Ο λόγος των Κυκλάδων", ένα κείμενο, καταθέτοντας την εμπειρία μου , ευελπιστώντας να συμβάλλω θετικά στην εξέυρεση της βέλτιστης απόφασης , για το καλό όλης της Ερμούπολης και όχι μόνο μιάς μερίδας επαγγελματιών  , πού νομίζει -εσφαλμένα κατά την γνώμη μου-ότι πλήτεται από την πεζοδρόμηση.

Μια Τρίτη ματιά

κ. Διευθύντρια, 

  Στα τελευταία φύλλα της εγκρίτου εφημερίδας σας, παρακολουθώ, με ενδιαφέρον, έναν προβληματισμό σχετικά με την πεζοδρόμηση ή μη κεντρικών δρόμων της Ερμούπολης.

Με ενδιαφέρον επίσης διαβάζω τον διάλογο, που έχει ξεκινήσει, ανάμεσα στον Εμπορικό Σύλλογο Σύρου, στον Σύλλογο Επαγγελματιών & Επιχειρηματιών Ιστορικού Κέντρου Ερμούπολης «Ο ΕΡΜΗΣ», στον κ. Δήμαρχο Σύρου Ερμούπολης και στον κ. Γιάννη Ρώτα που τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της πεζοδρόμησης.

Επειδή ο μεγάλος απών σ’ αυτή, την υγιή κατά τα άλλα αντιπαράθεση, είναι ο πεζός και τα δικαιώματά του, μιας και πρόκειται για ΠΕΖΟ-δρόμηση κι επειδή, εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχει κάποιος φορέας , που να εκπροσωπεί τους 20.000 (κατοίκους Ερμούπολης)-1000 (καταστηματάρχες), θα προσπαθήσω να καταθέσω την εμπειρία μου , από μια πανομοιότυπη διαμάχη, που διεξάγονταν στην Πρέβεζα το 1995, με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά.

Εκείνη την περίοδο υπήρχε η παραλιακή οδός (δική σας Π. Ράλλη), διπλής κατευθύνσεως για τα τροχοφόρα, επιβαρυμένη και με την κίνηση των ferry-boats, προς την απέναντι ακτή του Ακτίου, τις δε βραδινές ώρες του καλοκαιριού η μια λωρίδα δίνονταν στους πεζούς.

Εκεί δηλ. που βολτάριζε ο πεζός περνούσαν δίπλα του τροχοφόρα, χωρίς καμιά διαχωριστική νησίδα.

Ταυτόχρονα υπήρχε και η κεντρική αγορά, (δική σας Πρωτοπαπαδάκη) πεζοδρομημένη αρκετά χρόνια πριν.

Με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου κ. Ταμπούρη το Δημ. Συμβούλιο αποφάσισε , υλοποιώντας πάγιο αίτημα των δημοτών, να πεζοδρομήσει την παραλιακή οδό και να μεταφέρει τα ferry-boats  στο εμπορικό λιμάνι.

Όπως και στην Ερμούπολη η αντίδραση των καταστηματαρχών της παραλίας ήταν λυσσαλέα , με κινητοποιήσεις, συλλογές υπογραφών κλπ., θεωρώντας πως θα υποβαθμιστούν τα καταστήματά τους, γιατί οι πελάτες τους δεν θα μπορούν να σταθμεύουν  έξω απ’ αυτά, ενώ υπήρχε δημοτικός χώρος στάθμευσης δωρεάν -ακόμη και σήμερα- στο άκρο της παραλιακής οδού.

Ταυτόχρονα, η δημοτική αρχή έχοντας την συμπαράσταση των δημοτών δεν ενδίδει και προχωράει στην αναβάθμιση της παραλίας με παρτέρια πρασίνου και πλακόστρωση.

Το αποτέλεσμα ?

Η παραλιακή ζώνη της Πρέβεζας είναι σήμερα ένα από τα ομορφότερα σημεία της , έχει γίνει πόλος έλξης ακόμη και για τους κατοίκους των γειτονικών πόλεων και τα καταστήματα όχι μόνο δεν υποβαθμίστηκαν , αντιθέτως αυξήθηκε η κίνησή τους.

Τόσο δε έχει πλέον αγκαλιαστεί από τους δημότες η πεζοδρομημένη παραλία , που όταν κάποιο αυτοκίνητο ή μηχανάκι την διασχίζει παράνομα , να σηκώνονται χέρια θαμώνων από τις καφετέριες και να φασκελώνουν τον παραβάτη.

Για την διευκόλυνση του ανεφοδιασμού των καταστημάτων η διέλευση ελαφρών τροχοφόρων είναι ελεύθερη έως τις 10.30 το πρωί και από 2.30-5.30, ενώ  στους μόνιμους κατοίκους του κέντρου έχουν δοθεί κάρτες ελευθέρας διόδου -όχι στάθμευσης- για τις κατοικίες τους.

Μέσα απ’ αυτή τη διαμάχη μεταξύ των καταστηματαρχών, που αγωνίζονται για τα δικά τους και μόνο συμφέροντα, που βασιζόμενοι σε εσφαλμένες κατά την γνώμη μου εκτιμήσεις ενεργούν ως

ιδιοκτήτες του δημόσιου χώρου, που βρίσκονται τα καταστήματά τους και της δημοτικής Αρχής , που προσπαθεί να ικανοποιήσει όλες τις πλευρές, αναδεικνύεται κάτι σημαντικό.

Ότι θέματα , έννοιες και ερωτηματικά , που έχουν απασχολήσει διαχρονικά , τόσο κοινωνίες προηγμένων χωρών, όσο και διεθνείς οργανισμούς, αγνοούνται ή παραβλέπονται απ’ την ελληνική κοινωνία.

Κι αυτά είναι :

Τί είναι πολιτισμός ;

Τι είναι δημόσιος χώρος ;

Έχουν δικαιώματα οι πεζοί και αν ναι ποιά είναι αυτά ;

Στη συνείδηση των περισσότερων  κακώς έχει καταγραφεί πως πολιτισμός είμαι μόνο μια μουσική εκδήλωση ή μια έκθεση ζωγραφικής ή ακόμη και τα μπουλούκια των “καλλιτεχνών’’, που εξαπολύονται ανά την επικράτεια τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι μόνο αυτά ; Ή μήπως είναι και η ποιότητα της καθημερινής μας ζωής ; Όπου καμία επαγγελματική ή κοινωνική ομάδα δεν επιβάλλεται, με την ισχύ της, σε βάρος κάποιας άλλης ;

Στην παγκόσμια σύνοδο για τον πολιτισμό-mondiacult- υιοθετήθηκε πως συμπεριλαμβάνει , εκτός των γραμμάτων και των τεχνών, τον τρόπου ζωής, τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου, το σύστημα αξιών, τις παραδόσεις και τα δόγματα.

Αδιαμφισβήτητη επίσης κατάκτηση του σύγχρονου πολιτισμού είναι ότι ο δημόσιος χώρος είναι αγαθό , στη χρήση του οποίου έχουν δικαίωμα όλοι οι πολίτες κι ότι δεν είναι εμπορεύσιμος , προορισμένος μόνο για χρήση κι εκμετάλλευση.

Έχει η εκάστοτε δημ. αρχή το νομικό και ηθικό έρεισμα, να λειτουργεί ως αποκλειστικός ιδιοκτήτης του δημόσιου χώρου και υποκύπτοντας , είτε σε εισπρακτικές λογικές, είτε σε διάφορα συμφέροντα , να επιτρέπει την χρήση υπερβολικά μεγάλου μέρους των πεζοδρομίων και πλατειών από παρακείμενα καταστήματα ;   

Έχουν δικαίωμα οι δημ. αρχές να εθελοτυφλούν στην παραποίηση της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας των πόλεων και να επιτρέπουν στο ‘κτίσιμο’ ακόμη και μόνιμων κατασκευών από καταστηματάρχες και κακόγουστων ‘θερμοκηπίων’ ;

Ταυτόχρονα , ενώ ο δημόσιος χώρος χρησιμοποιείται για εμπορικούς σκοπούς , πχ. τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων πολλαπλάσιων του κυρίου καταστήματος, αντί να επιβάλλουν μίσθωμα σε συσχετισμό μα το ενοίκιο του καταστήματος, τα αντιμετωπίζουν ως πεζοδρόμια με ελάχιστη χρέωση.

Την ίδια στιγμή υπάρχει μια στρεβλή και ανισόρροπη αντιμετώπιση του αυτοκινήτου έναντι του πεζού. Ενώ δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα για να κυκλοφορεί κανείς με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα, όπου αυτός θέλει, υπάρχει δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης για όλους ακόμη και γι αυτούς , που τα δικαιώματα αυτόνομης κινητικότητας εμποδίζονται, πχ. υπερήλικες, μικρά παιδιά, άτομα με αναπηρία κλπ.

Θα πρέπει ως εκ τούτου να συνειδητοποιήσουμε πως η στάθμευση αυτοκινήτων και μοτοσικλετών σε πεζοδρόμια και ράμπες για άτομα που χρήζουν βοήθειας, δεν είναι μόνο μια παράνομη πράξη αλλά και μια αντικοινωνική συμπεριφορά και σαν τέτοια θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται απ’ τους δημότες.

Σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα (πχ. σύσταση ΟΟΣΑ) το ελεύθερο πλάτος διέλευσης του πεζοδρομίου θα πρέπει να είναι από 1,80-2.00μ έως 3,00-3,50μ ανάλογα τον δρόμο, ενώ στην ελληνική νομοθεσία (ΦΕΚ 18Β΄/02) θα πρέπει να έχουν ελεύθερο πλάτος διέλευσης τουλάχιστον 1,50μ. , που αντιστοιχεί σε πλάτος πεζοδρομίου πάνω από 2,00μ. 

Τι συμβαίνει όμως στη χώρα μας ;

Τα πεζοδρόμια να θεωρούνται διακοσμητικά στοιχεία, το πλάτος τους να μειώνεται προς όφελος του δρόμου και οι δήμοι να επιτρέπουν στους καταστηματάρχες την κατάληψη, του εναπομείναντος πεζοδρομίου, με τις πραμάτειες τους, υποχρεώνοντας τους πεζούς να βαδίζουν στο οδόστρωμα.

Πόλεις που κατάφεραν να μειώσουν τις μετακινήσεις με ΙΧ οχήματα, κατάφεραν όχι μόνο να βελτιώσουν  τις συνθήκες και την ποιότητα ζωής των κατοίκων των , αλλά και να έχουν άμεσα οικονομικά οφέλη προσελκύοντας επενδύσεις.

Ιδιαίτερα πόλεις, που βασίζονται στον τουρισμό , όπως λχ. το Παρίσι, Ζυρίχη, Κοπεγχάγη, Άμστερνταμ, έχουν κάνει με επιτυχία βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Κι όχι μόνο δεν μαραζώνουν αλλά έχουν και οφέλη από την προσέλευση τουριστικών και άλλων δραστηριοτήτων, λόγω της βελτίωσης της ποιότητας ζωής.

Ακόμη και στην Αθήνα καταστήματα, που σφύζουν από εμπορική κίνηση, βρίσκονται σε πεζόδρομους, πχ. Ερμού.

Επίσης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα το 1988, όπου αναφέρεται πως ο πεζός έχει δικαίωμα  να ζει σ’ ένα υγιές περιβάλλον και ν’ απολαμβάνει ελεύθερα τους δημόσιους χώρους, μέσα σε κατάλληλες συνθήκες που θα εξασφαλίζουν την σωματική και ψυχική υγεία του. Έχει δικαίωμα να ζει σε αστικά κέντρα ή χωριά οργανωμένα για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου και όχι του αυτοκινήτου, τα οποία να διαθέτουν υποδομή προσιτή στους πεζούς και τους ποδηλάτες.

Θεώρησα ότι μια τρίτη  ματιά και γνώμη από κάποιον, που  και κατάστημα έχει και ιδιοκτήτης ΙΧ αυτοκινήτων είναι, αλλά ταυτόχρονα αγαπά την Ερμούπολη και τους κατοίκους της , ανεπηρέαστος   από προσωπικές τριβές και αντιπαραθέσεις ήταν επιβεβλημένη.

Ελπίζω κι εύχομαι για το καλό της “Αρχόντισσας των Κυκλάδων” να ξεπεραστούν τα μικροσυμφέροντα και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις και να επικρατήσει   η θέληση  για αναβάθμιση όχι μόνο της όψης της πόλης αλλά και της ποιότητας ζωής των κατοίκων της , αρκεί να υπάρχει διορατικότητα και το μίζερο σήμερα να μην είναι τροχοπέδη για ένα καλύτερο αύριο, για το καλό όλων.

                                                                                                                                         

                                                                                                                             Πρέβεζα 2-5-2012

Ακολουθεί απάντηση του συλλόγου καταστηματαρχών "ΕΡΜΗΣ", ο σχολιασμός δικός σας. Απάντηση στο δημοσίευμα του Συλλόγου "ΕΡΜΗΣ" Όλα αυτά τα χρόνια από τον Όμηρο έως σήμερα γνωρίζαμε ότι η Συρίη (Σύρος) μας ήταν ένας άγονος βράχος που το μεγαλύτερο δέντρο του ήταν άντε με βία το φασκόμηλο. Τώρα πως προέκυψε το 2012 η Σύρος τροπικό δάσος μας κάνει εντύπωση. Αυτό το λέμε γιατί τον τελευταίο διάστημα εμφανίστηκαν τροπικοί παπαγάλοι κάθε λογής και μεγέθους!!! Έτσι λοιπόν μετά από τους ντόπιους και τους εξ’ αγχιστείας ιθαγενής παπαγάλους, εμφανίστηκαν και ξενόφερτοι που ήρθαν στα καλά καθούμενα να μας περιγράψουν πόσο πολύ πιο όμορφο είναι το δικό τους δάσος από το δικό μας…. Είμαστε σίγουροι ότι ο νεοεμφανισθείς παπαγάλος προσκλήθηκε από δικό μας, έτσι βρε αδελφέ για να ‘πολιτιστούμε’ οι απολίτιστοι. Έτσι λοιπόν αφού μας έδειξε φωτογραφίες από το δικό του δάσος, έτσι για να ζηλέψουμε , μας περιέγραψε ποσό όμορφο είναι το δικό του στο οποίο ζει και βασιλεύει, σε σύγκριση με το δικό μας… Πράγματι το είδαμε και ζηλέψαμε. Καλά κάνατε και ήρθατε να μας δείξατε τι γίνετε στα μακρινά μέρη που ζείτε εσείς οι πολιτισμένοι παπαγάλοι γιατί έτσι μας επιβεβαιώσατε τις υποψίες μας πώς υπάρχουν σε άλλα μέρη άρχοντες, που βοηθούν τον τόπο τους να πάει μπροστά, καταλάβαμε πόσο πίσω είμαστε εμείς και πόσα λίγα έχουμε… Εμείς πάντα το λέγαμε ότι δεν μπορεί να είναι έτσι οι πεζόδρομοι αλλά και οι παραλίες, έτσι όπως θέλουν να μας την πλασάρουν κάποια ΜΜΕ του δάσους μας και το συμβούλιο των σοφών μας. Γιατί στο δικό μας δάσος αγαπητέ μας μακρινέ φίλε –επέτρεψε μας να σε λέμε φίλε- αγωνιζόμαστε να κάνουμε την παραλία του δάσους μας σαν την δική σας που βλέπουμε και στις φωτογραφίες που μας έδειξες – έχουμε χρυσοπληρώσει μια μελέτη για ανάπλαση της παραλίας αυτής που έχει μείνει στα χαρτιά- και δεν μπορούμε να βρούμε άκρη. Ναι δεν μπορούμε να βρούμε άκρη όσο και αν σου φανεί παράξενο, γιατί υπάρχουν κάποιοι παπαγάλοι ιθαγενείς αλλά και εξ’ αγχιστείας όπως σου προείπαμε, που δεν θέλουνε ανάπλαση παρά μόνο αποσπασματικά και του ποδαριού έργα ίσα ίσα να φράξουμε τα μάτια των άλλων παπαγάλων… Τους λέμε ότι θέλουμε να εφαρμοστεί η μελέτη ενός άλλου παπαγάλου –ΚΑΡΕΚΛΑ αν έχεις ακουστά- και ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΩΤΑ Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΜΑΣ που θα κάνει και το δικό μας δάσος ίδιο και ίσως καλύτερο από το δικό σου αλλά δυστυχώς μας χτυπάνε όλοι. Θεωρούν καλύτερο να κάνουν δρόμο 2πλής κατεύθυνσης τον παραλιακό δρόμο μας εκεί οπού υπάρχουν οι περισσότερες καφετέριες του δάσους μας, εκεί που πηγαινοέρχονται μικρά και μεγάλα παπαγαλάκια, μαμάδες με καροτσάκια και γίνετε πραγματικό κομφούζιο με τον κίνδυνο να προξενηθεί σοβαρό ατύχημα. Για να καταλάβεις, υπάρχουν παπαγάλοι του μικρού μας δάσους που γράφουν ότι είμαστε οπισθοδρομικοί και κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας αλλά το μόνο που κοιτάμε είναι να γίνουν όλα όπως προβλέπει η μελέτη που έχουν χρυσοπληρώσει όλα τα ΖΩΑ αυτού του δάσους… Πάντως αγαπητέ προσκεκλημένε να ξέρεις ότι μας άνοιξες τα μάτια γιατί νομίζαμε ότι δεν νοιάζεται κανείς για εμάς και ότι ήμασταν μόνοι σ’ αυτήν την μάχη. Να ξέρεις πάντως αγαπητέ επισκέπτη, ότι τώρα που σε γνωρίσαμε και είδαμε το ενδιαφέρον σου για το μικρό μας δάσος, θα σε χρειαστούμε.      Να ‘σαι σίγουρος. Δεν νομίζουμε να μας το αρνηθείς επειδή στο ζητάμε εμείς?… Επίσης μάθαμε αγαπητέ μας επισκέπτη ότι η δουλειά που κάνεις εκεί στο μακρινό δάσος το υπέροχο που ζεις, έχει σχέση με μαρίνες. Κοίτα σύμπτωση! Έχουμε και εμείς εδώ μια που δεν έχει λειτουργήσει ποτέ και ρημάζει… ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!!! Μπα σύμπτωση θα είναι…. άστο. Κλείνοντας να αναφέρουμε κάτι τελευταίο που έπεσε στην αντίληψη μας. Στην δεκαετία του ’80 τότε που ο κομματισμός μεσουρανούσε, ξεχώριζες κάποιον το τι ψηφίζει κοιτώντας μόνο από το τι εφημερίδα κρατούσε… Κρατούσε ΑΥΡΙΑΝΗ, ήταν ΠΑΣΟΚ κρατούσε ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ήταν Νέα Δημοκρατία, κρατούσε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ήταν ΚΚΕ, κρατούσε ΑΥΓΗ ήταν γενικά αριστερός, κρατούσε ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ήταν άκρα Δεξιά. Δεν φανταζόμασταν στην εποχή μας να υπάρχει εφημερίδα που παρέχει τόση ‘πλάτη’ σε μια παράταξη και να εθελοτυφλεί στο τι στην πραγματικότητα συμβαίνει στον τόπο μας. Λυπούμαστε γιατί πιστεύαμε ότι ισχύει ότι λέει στον τίτλο της, δηλ. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ Για τον ταλαιπωρημένο Εμπορικό Σύλλογο το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι το εξής: ας συνεννοηθεί ο κ. Παλαιολόγος με το μέλος του Δ.Συμβουλίου κ.Αλεξανδρίδη για το ποιος μας λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Όσον αφορά τον γερόλυκο παπαγάλο που εμφανίστηκε και εκείνος όλος ξαφνικά έχουμε να του πούμε τούτο: φήμες από μάρτυρες της περιοχής λένε ότι τον βλέπουν καθημερινά να μπαινοβγαίνει στον αγαπημένο του πεζόδρομο με ένα μπλε παπάκι και από τότε που χαρακτηρίστηκε έτσι ο δρόμος μέχρι και εντός του σπιτιού του το βάζει (παρκάρει). Φήμες ακόμα λένε ότι στην φωτογραφία που δημοσιεύτηκε σε φίλα προσκείμενη στην Δημοτική Αρχή εφημερίδα (κατά την γνώμη μας) ένα από τα μηχανάκια που φαίνονται είναι του συγκεκριμένου κυρίου, ακριβώς έξω από το σπίτι του. Και τέλος ο αγαπητός αυτός γερόλυκος παπαγάλος σήμερα 10/05/2012 λίγες μέρες μετά την δημοσίευση της ‘διαμαρτυρίας’ του για την καταστρατήγηση από τους κακούς εμπόρους του πεζοδρόμου, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να έχει το αυτοκίνητό του μέσα στον πεζόδρομο , ώρα 10:25 το πρωί και να ξεφορτώνει τα ψώνια του από το super market. Γι’ αυτό θέλει τον πεζόδρομο? Κρίμα αγαπητέ μας γιατί με την συμπεριφορά σας αυτή εκθέσατε αυτούς που σας έβαλαν να πείτε πράγματα που στην πράξη δεν τα πιστεύετε αλλά και ούτε κάνετε εσείς ο ίδιος. Ντροπή σας. Κοιτάξτε λοιπόν όλοι εσείς οι πολέμιοι μας : εμείς οι καταστηματάρχες και επιχειρηματίες του Ιστορικού Κέντρου θα φωνάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις ότι θέλουμε να εφαρμοστούν τα έργα ανάπλασης της Πόλης μας, εσείς φωνάζετε όσο θέλετε να μείνει έτσι η Ερμούπολη, χωρίς κανένα σοβαρό έργο και με πεζόδρομους που προσβάλουν την νοημοσύνη όλων Συριανών και όχι μόνο. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι να δούμε την Ερμούπολη όπως μας έχουν υποσχεθεί και όπως έχουμε χρυσοπληρώσει γιατί έτσι θέλουμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας και όχι όπως θέλετε εσείς με τις προχειρότητες και τους πεζοδρόμους εκτρώματα. Έχουμε και την επιμονή και την υπομονή να απαντάμε σε όλους τους θιασώτες της ψευτο-κουλτούρας και της προπαγάνδας. Τελικά δεν είναι πολλά τα λεφτά Άρη (ατάκα του Καλογήρου στην ταινία ΛΟΛΑ) αλλά είναι πολλά τα ημερολόγια!!! (για όποιον – όποια καταλαβαίνει) Με κάθε σεβασμό σε όλους τους παπαγάλους της ιστορίας μας                                            ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ .......Και η ανταπάντησή μου στον Συλλογο "ΕΡΜΗΣ" Κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου Ερμής, Αρχικά θα’ θελα να  σας ευχαριστήσω για τον χρόνο που διαθέσατε , για ν’ απαντήσετε στο κείμενό μου. Αντιπαρέρχομαι τα περί παπαγάλων και δη προσκεκλημένων, γιατί δεν με αφορούν αυτοί οι χαρακτηρισμοί.  Ποτέ δεν υπήρξα παπαγάλος κανενός και πάντα είχα το θάρρος να λέω τη γνώμη μου δημοσίως, αναλαμβάνοντας και το ρίσκο της κριτικής και της αντιπαράθεσης για τις όποιες θέσεις μου. Στην αντίφαση,  κατευθυνόμενο, ξενόφερτο παπαγαλάκι-φίλος, διαλέγω και στέκομαι στο φίλος, γιατί έτσι κι εγώ βλέπω τους Συριανούς, μ’ αυτή την διάθεση απέστειλα το κείμενο μου και με τιμά αυτή η προσφώνησή σας. Σκοπός μου δεν ήταν να «βάλω τα γυαλιά» σε κανέναν , ούτε να μιλήσω ως κάτοικος μιας πιο πολιτισμένης πόλης απ’ τη δική σας. Πιστέψτε με πως στη συνείδηση όχι μόνο την δική μου αλλά και στην πλειοψηφία των Ελλήνων, οι Συριανοί κατέχουν περίοπτη θέση, με την κουλτούρα τους. Αξίζει ν’ αναφερθεί πως σε συνέδριο του ΤΕΕ στην Αθήνα , 9-11 Μαΐου 2003, στο ερώτημα που διατυπώθηκε από πολλές πλευρές, «αν έχουμε έστω και μια πόλη που να είναι σωστή ελληνική πόλη», η απάντηση που δόθηκε ήταν μια και μόνο : η Ερμούπολη. Ίσως πολλοί από σας να μην την διακρίνετε και μέσα απ’ τις  καθημερινές τριβές σας, να θεωρείτε ορισμένες καταστάσεις σαν κάτι το δεδομένο και φυσιολογικό , να είστε σίγουροι όμως πως απέχετε πάρα πολύ απ’ την κουλτούρα άλλων πόλεων , κυρίως της ενδοχώρας, της ηπειρωτικής Ελλάδας. Και οι Συριανοί και οι Πρεβεζάνοι , είμαστε μέλη της ίδιας διαβρωμένης κοινωνίας, που η οικονομική κρίση , που διάγουμε τώρα είναι απλώς το αποτέλεσμα της κρίσης αξιών , που για πολλές 10ετίες υπέσκαπτε τους πάντες και τα πάντα κι έχει ήδη μπει στο DNA μας. Ως εκ τούτου δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ πιο διαφορετικοί από σας. Κι εδώ κυριαρχούσε η αναξιοκρατία, η διαφθορά , το προσωπικό συμφέρον εις βάρος του κοινωνικού, θεσμοί που δεν λειτουργούσαν. Υπάρχουν όμως θύλακες αντίστασης , αρκετών δημοτών, που μέσα από πολιτιστικούς κυρίως φορείς, προσπαθούν να πάρουν την τύχη της Πρέβεζας στα χέρια τους, πιέζοντας προς κάθε κατεύθυνση και απαιτώντας απ’ τους τοπικούς άρχοντες και δημόσιους λειτουργούς , όχι μόνο να διεκπεραιώνουν σωστά τα καθήκοντά τους, κάτι που επιβάλλεται, αλλά και να’ χουν οράματα και να παλεύουν για την διαρκή αναβάθμιση της πόλης και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.   Η Πρέβεζα απλώς είχε την τύχη την 10ετία του ’90 να μην έχει δήμαρχο έναν τυπικό διαχειριστή της εξουσίας, αλλά κάποιον που έβγαλε απ’ το λεξιλόγιό του το «πολιτικό κόστος», που ρίσκαρε, τόλμησε να έρθει αντιμέτωπος με μικροσυμφέροντα, με αρκετούς που εσφαλμένα θεωρούσαν ότι θίγονται με την πεζοδρόμηση της παραλίας και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Με την πεζοδρόμηση έχουν λυθεί όλα τα προβλήματά μας ? Κάθε άλλο. Απλώς κάναμε το πρώτο βήμα και παλεύουμε, διεκδικούμε τα επόμενα. Γιατί άλλο είναι να υπάρχουν μερικοί, που αυθαιρετούν, μη σεβόμενοι νόμους και συμπολίτες τους κι εντελώς διαφορετικό να υπάρχει ελεύθερη διέλευση τροχοφόρων στο κέντρο και στην παραλία. Πέρυσι το καλοκαίρι, με συντονισμένη ενέργεια 13 πολιτιστικών φορέων , αναγκάσαμε την δημοτική αρχή να συγκαλέσει σύσκεψη , όπου παρευρέθησαν ο Λιμενάρχης, ο Διοικητής της τροχαίας, ο προϊστάμενος της δημοτικής αστυνομίας, και ο  πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου , όπου σαν «βρεγμένες γάτες» απολογούνταν ενώπιον των εκπροσώπων των φορέων, γιατί δεν κάνουν σωστά τη δουλειά  τους και αδρανούν στη εφαρμογή του νόμου για την απαγόρευση της κυκλοφορίας στο ιστορικό κέντρο. Σχετικά με την αναφορά σας για την κατάσταση που επικρατεί στην μαρίνα σας κι εδώ τα ίδια συμβαίνουν στην μαρίνα του ΕΟΤ. Κι επειδή μόνο οι ιδιωτικές ανθούν σε πείσμα της κρίσης, αποφάσισε το Υπουργείο Πολιτισμού να την μισθώσει σε ιδιώτη. Ευελπιστώ με την παρέμβασή μου, στα του οίκου σας , να συνέβαλα θετικά  προσθέτοντας επιχειρήματα στον ειλικρινή διάλογο που διεξάγεται. Πεποίθησή μου είναι πως σε τέτοιου είδους προβληματισμούς , που αφορούν την τύχη της Ερμούπολης, δεν χωράνε ούτε μικροσυμφέροντα ούτε εγωισμοί ή πολιτικές αντιπαραθέσεις, ως εκ τούτου θα βρείτε την βέλτιστη λύση , για το καλό όλων σας. Στη διάθεσή σας για ο,τιδήποτε και όποτε με χρειαστείτε Ενας φίλος της Ερμούπολης εκ Πρεβέζης Γ. Τσιλιγκίρης Όπως προανέφερα τα παραπάνω κείμενα έχουν δημοσιευθει στα ΜΜΕ της Σύρου, έντυπα και ηλεκτρονικά, κυρίως όμως στην εφημεριδα: όπου διεξάγεται έντονος διάλογος  και το θέμα των πεζοδρομήσεων έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα.